Część Katowic | |||
Widok ogólny na Szopienice od północy | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Miasto | |||
Dzielnica | |||
Data założenia |
XIV wiek | ||
Prawa miejskie |
1940/1947–1959 | ||
W granicach Katowic |
31 grudnia 1959 | ||
SIMC |
0937801 | ||
Strefa numeracyjna |
32 | ||
Tablice rejestracyjne |
SK | ||
Położenie na mapie Katowic | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa śląskiego | |||
50°15′58,6800″N 19°05′52,0800″E/50,266300 19,097800 |
Szopienice (niem. Schoppinitz[1][2]; do poł. XIX wieku Schopinitz[1]) – część Katowic[3], położona w północno-wschodnim rejonie miasta, nad Rawą, około 8 km na wschód od centrum, na terenie dzielnicy Szopienice-Burowiec. W latach 1947–1959 samodzielne miasto.
Historia Szopienic sięga XIV wieku, gdy była po raz pierwszy wzmiankowana jako wieś lenna mysłowickiego. Do I połowy XIX wieku pozostawała osadą rolniczą, po czym w 1834 roku spółka Georg von Giesches Erben oddała do użytku hutę cynku „Wilhelmina” (później Huta Metali Nieżelaznych „Szopienice”). W tym okresie powstały również pierwsze kopalnie węgla kamiennego. W 1846 roku do Szopienic dotarła kolej. W 1930 roku połączono Szopienice z Roździeniem w jedną gminę, a w latach 1947–1959 Szopienice były osobnym miastem, po czym zostały włączone do Katowic jako ich dzielnica. Po likwidacji przemysłu ciężkiego w latach 90. XX wieku rozwijają się inne gałęzie gospodarki, a same Szopienice pozostają ośrodkiem mieszkaniowo-usługowym. W 2007 roku Szopienice liczyły około 10,1 tysięcy mieszkańców.