| Rok założenia | |
|---|---|
| Rok rozwiązania | |
| Pochodzenie | |
| Gatunek | |
| Aktywność |
wrzesień 1963-grudzień 1967 |
| Wydawnictwo | |
| Powiązania | |
| Skład | |
| Bohdan Kendelewicz Zbigniew Bizoń Maciej Kossowski Krzysztof Bańkowski Jerzy Tumidajski | |
| Byli członkowie | |
| Mariusz Bednarski Zbigniew Antoszewski | |
Tajfuny – polski zespół instrumentalny i wokalno-instrumentalny, powstały w październiku 1963 roku w warszawskim Klubie „Stodoła” na bazie Big Beat Sextetu. Wzorował się na zagranicznych grupach gitarowych, takich jak: The Shadows, The Ventures, Outlaws i The Spotnicks. W swoim repertuarze oprócz kompozycji własnych i współpracujących z zespołem kompozytorów (Sadowski, Korzyński, Loranc) miał również opracowania najróżniejszych tematów muzycznych[1], m.in. polskie wersje piosenek Cliffa Richarda (It’ll Be Me – Kiedy będziesz moją, When The Girl In Your Arms – Gdybyś ją tylko znał, Lucky Lips – Takie nic) w wykonaniu Janusza Godlewskiego[2].
Repertuar? Początkowo rzeczywiście królowały w nim utwory instrumentalne „pożyczane” od Niebiesko-Czarnych (Głos prerii) czy francuskich Les Chaussettes Noires (Czas rozmowy), potem zdarzały się przeróbki przebojów Fogga (Bluzeczka zamszowa) i Mirskiej (Zachodni wiatr), surfy Sadowskiego (Tramwaj numer 24, Na kosmodromie), a także, traktowane wyłącznie jako ciekawostki muzyczne, wspólne nagrania z polskim Murzynem Janem Florczykiem (Dlaczego niedźwiedź w zimie śpi?, Beatlesowskie Yesterday, czyli Zwykły dzień w 1966) oraz występy wokalne perkusisty Tumidajskiego (Barwy uśmiechu, rok później). Bez wątpienia warte uwagi i godne pochwały są w repertuarze Tajfunów kompozycje Kendelewicza: Sezam otwarty, Pod niebem takim jasnym (dla Florczyka), Bo róża też kolce ma, Przejdźmy wreszcie na ty (dla Gąssowskiego). Dużo dała Tajfunom przyjaźń i współpraca z Maciejem Kossowskim i Zbigniewem Bizoniem, którzy w 1967 tak szybko zaopiekowali się warszawskim zespołem, że błyskawicznie zdominowali trójkę instrumentalistów. Nic więc dziwnego, że z początkiem następnego roku Tajfuny przekształciły się w Bizony – formację, której styl i repertuar wyznaczał oczywiście Bizoń
- ↑ Tajfuny – Z Archiwum Polskiego Radia, vol. 7. Nagrania radiowe z lat 1964–1966 (książeczka z informacjami o zespole). discogs.com. [dostęp 2019-04-16]. (ang.).
- ↑ Gwiazdy polskiego big beatu: Tajfuny (CD, Muza PNCD 1466, 2014) info autorstwa Artura Wieickiego: okładka płyty.