Talidomid
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
2-(2,6-diokso-3-piperydynylo)-1H-izoindolo-1,3(2H)-dion
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
3-ftalimidoglutarimid, α-ftalimidoglutarimid, 3-ftalimidopiperydyno-2,6-dion
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C13H10N2O4
|
Masa molowa
|
258,23 g/mol
|
Wygląd
|
białe kryształy[1][2]
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
50-35-1 (bez określonej stereochemii) 2614-06-4 (enancjomer R) 841-67-8 (enancjomer S)
|
PubChem
|
5426 (bez określonej stereochemii) 75792 (enancjomer R) 92142 (enancjomer S)
|
DrugBank
|
APRD01251
|
SMILES
|
O=C(N1C2CCC(NC2=O)=O)C3=CC=CC=C3C1=O
|
|
InChI
|
InChI=1S/C13H10N2O4/c16-10-6-5-9(11(17)14-10)15-12(18)7-3-1-2-4-8(7)13(15)19/h1-4,9H,5-6H2,(H,14,16,17)
|
InChIKey
|
UEJJHQNACJXSKW-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Klasyfikacja medyczna
|
ATC
|
L04AX02
|
Stosowanie w ciąży
|
kategoria X
|
Farmakokinetyka
|
|
Okres półtrwania
|
średnio od ok. 5 do 7 godzin
|
Wiązanie z białkami osocza i tkanek
|
55% dla enancjomeru (+)-R i 66% dla (−)-S
|
Metabolizm
|
wątrobowy (CYP2C19)[4]
|
|
Uwagi terapeutyczne
|
|
Drogi podawania
|
doustnie
|
|
|
Talidomid – organiczny związek chemiczny zbudowany z reszty ftalimidowej i glutarimidowej, stosowany jako lek o działaniu przeciwwymiotnym, przeciwbólowym, usypiającym i hipnotycznym. Talidomid został uzyskany przez chemików z Chemie Grünenthal z Republiki Federalnej Niemiec w 1953 roku.
- ↑ a b Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Reepmeyer
BŁĄD PRZYPISÓW
- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Reepmeyer2
BŁĄD PRZYPISÓW
- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Skowronek
BŁĄD PRZYPISÓW
- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie pmid12060642
BŁĄD PRZYPISÓW