Tarcza ostrzegawcza – urządzenie sygnalizacyjne stosowane w ruchu kolejowym do informowania maszynisty o sygnale wyświetlanym na zbliżającym się semaforze i umożliwiająca dostosowanie prędkości tak, by w wypadku nakazu zatrzymania bądź ograniczenia prędkości można było to uczynić przed minięciem semafora. Stosuje się je przed semaforami wjazdowymi na posterunki ruchu przy wjeździe ze szlaku niewyposażonego w samoczynną blokadę liniową, bądź przed semaforami półsamoczynnymi na posterunkach odstępowych.
Na szlakach wyposażonych w SBL rolę tarczy ostrzegawczej spełnia ostatni semafor blokady samoczynnej, oznaczony w tym wypadku wskaźnikiem W 18 (charakterystyczną tarczą).
W miejscu ustawienia tarczy ostrzegawczej (dowolnego typu) umieszcza się wskaźnik W 1.