Tegula[1][2][3][4], pokrywka skrzydłowa[1] (łac. tegula, hypopterum, paraptera) – skleryt w przednio-nasadowej części skrzydła niektórych owadów uskrzydlonych.
Tegula jest najbardziej w przód wysuniętym sklerytem skrzydłowym[5], położonym bardziej proksymalnie niż płytka humeralna[6][1]. Gdy jest zredukowana, leży w błonie skrzydła pomiędzy wspomnianą płytką a tergum tułowia. Częściej jednak jest silniej rozwinięta[1], o formie oszczecinionej poduszeczki lub łuskowatego, płaskiego lub wypukłego płata, przykrywającego przednią część nasady skrzydła[6][5][7]. W tej ostatniej formie służy ona ochronie nasady skrzydła przed uszkodzeniami. Tegula może być połączona stawowo z płytką humeralną[5].
Tegule na skrzydłach pierwszej pary (łac. tegulae mesothoracicae) są dobrze rozwinięte u błonkówek, motyli i muchówek[5], ale występują też m.in. u wojsiłek, chruścików[8], widelnic i skorków[5]. Tegule skrzydeł drugiej pary (łac. tegulae metathoracicae) są spotykane rzadziej, występują np. u widelnic i skorków. U chrząszczy tegul brak zupełnie[5].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Blaszak
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Dąbrowski
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Kostrowicki
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Schnaider
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie doe
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Snodgrass
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Maggenti&Gardner
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Kristensen