Teodor Laskarys, Lascaris, hrabia (zm. 1785) – generał major wojsk litewskich w służbie polskiej.
Pochodził z rodziny weneckiej, z greckimi korzeniami. Był synem Alberta Jerzego i Wiktorii San Martini, bratankiem biskupa Jerzego.
W 1738 przybył ze swoim stryjem do Polski. Zaciągnął się do wojsk litewskich, otrzymał stopień podpułkownika 2 Regimentu Pieszego (4 stycznia 1763), następnie przeszedł do 6 Regimentu Pieszego, gdzie służył w stopniu pułkownika (12 czerwca 1777). Otrzymał dymisję z wojska w stopniu generała majora (26 marca 1781)[1].
W 1764 roku uzyskał polski indygenat[2].
Poślubił Annę z Zabiełłów, córkę Antoniego i Zofii z Niemirowiczów-Szczyttów (córka kasztelana mścisławskiego Józefa)[3]. Miał córkę Zofię i synów[4]: Wojciecha (znany również jako Albert, major adiutant z 1812 roku[5], jego żoną była Franciszka, córka malarza Antoniego Albertrandiego)[6][7], Jerzego Antoniego (oficera Legii Nadwiślańskiej, ur. ok. 1777, zginął 1808 pod Sarogossą)[8] i Teodora (ojca poety Jerzego).
- ↑ Machynia, Rakutis i Srzednicki 1999 ↓, s. 433.
- ↑ Edward Rawicz, Indygenat w Polsce za Stanisława Augusta, w: Rocznik Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu za rok 1924, Przemyśl 1924, s. 53.
- ↑ Niemirowiczowie-Szczyttowie h. Jastrzębiec [w:] T.Żychliński, Złota Księga Szlachty Polskiej, Rocznik IV, Poznań 1882, s. 363-364;
- ↑ Machynia, Rakutis i Srzednicki 1999 ↓, s. 357.
- ↑ Gembarzewski 1905 ↓, s. L.
- ↑ M. J. Minakowski: Wojciech Laskarys. sejm-wielki.pl. [dostęp 2022-02-16]. (pol.).
- ↑ Jadwiga Rudnicka. Biblioteka Stanisława Augusta na Zamku Warszawskim : dokumenty. „Archiwum Literackie”. XXVI, s. 291, 1988. PAN IBL. (pol.).
- ↑ Pachoński 1998 ↓, s. 164.