Terroryzm skrajnie prawicowy (ultraprawicowy) – terroryzm oparty na ideologii łączącej w sobie różne domieszki rasizmu, ksenofobii, szowinizmu, antysemityzmu, seksizmu, homofobii. Ogranicza się do pewnej formy bojówkarstwa (pobicia przy użyciu niebezpiecznych narzędzi oraz niszczenie mienia). Celem skrajnie prawicowych grup terrorystycznych najczęściej są imigranci, uchodźcy, osoby odmiennej rasy, osoby LGBT a także osoby o odmiennym światopoglądzie niż skrajnie prawicowy (lewicowych, pro-choice, feministycznych, ekologicznych, liberalnych, centrowych a także umiarkowanie prawicowych).
Rozwinął się na początku XX wieku. Pierwsze ataki po 1945 r. przeprowadzili niemieckojęzyczni separatyści Południowego Tyrolu dowodzeni przez działaczy ultraprawicy. W 1969 r. terroryzm prawicowy pojawił się we Włoszech, a potem w Hiszpanii. W latach 90. skrajna prawica skupiła się głównie na atakach wymierzonych w imigrantów w Europie a w XXI wieku także na mniejszościach seksualnych, feministkach i ekologach.
Do najgroźniejszych prawicowych organizacji terrorystycznych zalicza się m.in. Ruch Polityczny Nowy Porządek (PNFE), Wehrsportgruppe Hoffmann (WSGH), Front Akcja Narodowa Socjalistów (ANS), Nowy Porządek (ON), Zbrojne Komórki Rewolucyjne (NAR), Bojownicy Chrystusa Króla (GCR).
Najbardziej znani prawicowi terroryści to Amerykanin Timothy McVeigh i Norweg Anders Breivik. Inne przykłady to Amerykanie Robert Lewis Dear (antyaborcyjny), Robert Bowers (antysemityzm), William Atchison (antyimigracyjny), Dylann Roof czy James Alex Fields Jr. (obaj biała supremacja), Kanadyjczycy Alexandre Bissonnette (antyimigracyjny) i Marc Lépine (antyfeministyczny), Szwed Anton Lundin Pettersson (antyimigracyjny), Brytyjczyk Darren Osborne (islamofobia), Australijczyk Brenton Tarrant (islamofobia).