The Illinois, znana także pod nazwami Mile High Illinois oraz Illinois Sky-City[potrzebny przypis] – koncepcja projektu wysokiego na milę (1610 m) wieżowca, przedstawiona przez Franka Lloyda Wrighta w 1956 roku. Obiekt, którego wzniesienie planowano w Chicago, miał mieć 528 pięter z łączną powierzchnią użytkową 1,71 miliona m². Gdyby go zbudowano, stałby się najwyższym budynkiem świata.
Projekt ma stanowić alternatywę dla rozciągającej się na coraz większe przestrzenie zabudowy miejskiej. Żaden z podobnych pomysłów nie został do tej pory uznany za wykonalny, m.in. ze względu na koszty. Pewien wyjątek stanowi Burdż Chalifa w Dubaju, który oddany do użytku został 4 stycznia 2010 r. (ZEA). Osiągnął on wysokość 828 m, czyli około połowy wysokości The Illinois, projekt przypomina[komu?] nieco ten z wizji Wrighta.
Wright uważał za możliwe skonstruowanie takiej budowli nawet za pomocą technologii i materiałów mu współczesnych. W tamtych czasach (1956) najwyższym drapaczem chmur był nowojorski Empire State Building, ponad czterokrotnie niższy niż The Illinois. Być może dałoby się wznieść wolnostojącą stalową konstrukcję o żądanej wysokości, tym niemniej wystąpiłby szereg problemów związanych z tak dużymi rozmiarami budynku.