The Kallikak Family: A Study in the Heredity of Feeble-Mindedness – książka z 1912 roku autorstwa amerykańskiego psychologa i eugenika Henry'ego H. Goddarda. Praca jest szerokim opisem badanego przez Goddarda przypadku dziedziczenia "ułomności umysłowej" (ang. feeble-mindedness), pod którym to szerokim pojęciem rozumiano wówczas szerokie spektrum zaburzeń umysłowych, obejmujących niepełnosprawność intelektualną, trudności w nauce i zaburzenia psychiczne.
Książka rozpoczyna się opisem przypadku Deborah Kallikak (nazwisko Kallikak jest pseudonimem utworzonym z greckiego καλός (kalos) i κακός (kakos), znaczących, odpowiednio, "dobry" i "zły")[1], pacjentki prowadzonej przez Goddarda instytucji, New Jersey Home for the Education and Care of Feebleminded Children (obecnie Vineland Training School). Goddard utrzymywał, że badając rodowód kobiety doszedł do ciekawych i pouczających wniosków.
Praprapradziadek probantki, Martin Kallikak, był bohaterem wojny o niepodległość. Po wojnie zdarzyło mu się spotykać z "ułomną umysłowo" barmanką. Młody Martin szybko jednak "wyszedł na prostą" i powrócił do przykładnego życia, założył dużą rodzinę i pozostał ogólnie szanowanym obywatelem Nowej Anglii.
Według Goddarda, z romansu z bezimienną upośledzoną dziewczyną narodziło się dziecko, chłopiec, który założył rodzinę i był w prostej linii przodkiem (prapradziadkiem) Deborah. Porównując losy członków rodzin dzieci z dwóch związków Martina Kallikaka, Goddard doszedł do wniosku, że inteligencja, zdrowie psychiczne, a nawet moralność są dziedziczone i uwarunkowane genetycznie. Argumentował, że strona rodziny z uznanego związku Martina Kallikaka, w której przeważali lekarze i prawnicy, odziedziczyła "dobre" geny, podczas gdy potomkowie Kallikaka i "ułomnej umysłowo" dziewczyny odziedziczyli jej "złe" geny, odpowiadające za biedotę, skłonność do przestępstw i różnego stopnia niesprawność umysłową. Goddard przedstawił rodowody, dowodzące dziedziczenia "złych" i "dobrych" cech zgodnego z odkrytymi zaledwie dekadę wcześniej prawami Mendla.
Argumentując, że nawet jeden związek prawego, zdrowego obywatela z osobą uznawaną za "ułomną" daje pokolenia żyjących w biedzie i popełniających przestępstwa, niepełnosprawnych intelektualnie obywateli korzystających z dobrobytu państwa i żyjących dzięki podatkom "zdrowej" części społeczeństwa, Goddard postulował odizolowanie upośledzonych umysłowo i uniemożliwienie im prokreacji.