Toponimia

Mapa autorstwa Richarda Blome'a z 1686 roku z naniesionymi nazwami kontynentów i oceanów

Toponimia[1] (z gr. topos – miejsce, onoma – nazwa), toponomastyka[2][3] – dział onomastyki zajmujący się nazwami miejsc[4], czyli toponimami[3] (np. nazwami osad ludzkich – miast, wsi, przysiółków – ojkonimia), nazwami państw i krajów, nazwami fizjograficznymi (obiektów fizjograficznych), nazwami rzek, jezior (hydronimia), lasów, pól, gór (oronimia), a także nazwami miejskimi (urbanonimy), nazwami ulic i placów, nazwy terenowe (mikrotoponimy). Badania nad toponimami mogą dostarczyć wielu informacji językowych (słowotwórstwo historyczne, fonetyka w ujęciu historycznym), jak i pozajęzykowych, powiązań z historią społeczeństwa (np. z rozwojem osadnictwa, zadaniami produkcyjnymi)[5]. Inaczej rozumiana toponimia odnosi się wyłącznie do ogółu toponimów, natomiast dyscypliną badającą te nazwy własne jest toponomastyka[6].

  1. Witamy w PORADNI JĘZYKOWEJ [online], www.poradniajezykowa.pl [dostęp 2019-10-06].
  2. Ewelina Zając, Toponomastyka, Uniwersytet Łódzki, 2012 [dostęp 2019-10-06].
  3. a b HistTop_01hand.docx [online], Uniwersytet Masaryka [zarchiwizowane z adresu 2020-05-12] (cz.).
  4. Českʹy jazyk a literatura, t. 11, Státní pedagogické nakl., 1961, s. 176 [dostęp 2019-10-06] (cz.).
  5. Stanisław Urbańczyk: Encyklopedia języka polskiego. Wrocław: 1991, s. 358.
  6. Marulić, tom 35, wyd. 4–6, Hrvatsko književno društvo sv. Ćirila i Metoda, 2002, s. 1183 (chorw.).

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne