Traktat warszawski – traktat wieczystego pokoju i przymierza zawarty 28 listopada 1705 roku w Warszawie[1] pomiędzy królem Szwecji Karolem XII a królem Polski Stanisławem Leszczyńskim i Rzecząpospolitą, mocą którego Rzeczpospolita została związana wieczystym sojuszem obronnym z Królestwem Szwecji. Szwedzi uzyskali specjalne przywileje militarne, polityczne i handlowe, a postanowienia te miały zostać prawem kardynalnym, którego Rzeczypospolitej nie wolno było zmienić.
Podpisanie traktatu poprzedziły rokowania 12 komisarzy konfederacji warszawskiej z Arvidem Hornem, Justusem von Palmenbergiem i Georgiem Wachslagerem.