Trzy kolory. Niebieski

Trzy kolory. Niebieski (fr. Trois couleurs: Bleu) – film psychologiczny z 1993 roku w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego, zrealizowany w koprodukcji francusko-polsko-szwajcarskiej na podstawie scenariusza napisanego przez reżysera wspólnie z Krzysztofem Piesiewiczem. Niebieski jest pierwszą częścią trylogii Trzy kolory, w skład której wchodzą także Trzy kolory. Biały (1993) oraz Trzy kolory. Czerwony (1994). Tytułowe trzy kolory nawiązują do barw francuskiej flagi i haseł rewolucji francuskiej: wolności, równości, braterstwa.

Bohaterką Niebieskiego jest młoda kobieta, Julie de Courcy (Juliette Binoche), która traci w wypadku samochodowym swoją pięcioletnią córkę Annę oraz męża-kompozytora, Patrice’a de Courcy (Huques Quester). Po wypadku Julie stara się unikać wszelkich bodźców, które przypominają jej o tragedii. Jednakże gdy dowiaduje się o tym, że mąż zdradzał ją z kochanką spodziewającą się dziecka, decyduje się przejąć ponownie odpowiedzialność za swoje życie i dokończyć dzieło muzyczne Patrice’a.

Niebieski został przeważnie przychylnie przyjęty przez krytyków. Z pochwałami spotkały się ścieżka dźwiękowa Zbigniewa Preisnera oraz utrzymane w niebieskiej kolorystyce zdjęcia Sławomira Idziaka, lecz film Kieślowskiego i Piesiewicza niektórym krytykom wydawał się wyrachowany w swoim pomyśle wyjściowym. Niebieski pomimo krytycznych uwag zdobył szereg nagród i wyróżnień, w tym Złotego Lwa na 50. MFF w Wenecji oraz Złotą Kaczkę przyznawaną przez czytelników pisma „Film”. Na całym świecie w ciągu dziesięciu miesięcy od premiery film obejrzało 5 milionów widzów.