Back تيتانيت Arabic Тытаніт Byelorussian টাইটানাইট Bengali/Bangla Titanita Catalan Titanit Czech Titanit German Τιτανίτης Greek Titanite English Titanita Spanish Titaniit Estonian
 Żółtawe kryształy tytanitu | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Inne nazwy |
sfen |
|---|---|
| Skład chemiczny |
krzemian wapnia i tytanu (CaTiSiO5) |
| Twardość w skali Mohsa |
5–5,5 |
| Przełam |
muszlowy, półmuszlowy[1] |
| Łupliwość |
wyraźna słupowa wg {110}[1], niekiedy niedostrzegalna |
| Układ krystalograficzny |
jednoskośny[2] |
| Właściwości mechaniczne |
kruchy[1] |
| Gęstość |
3,4–3,6 g/cm³[1] |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
żółta o różnych odcieniach, zielonawy, rzadziej bezbarwny lub biały, czerwony, niebieski, różowy, brunatny do czarnego[1][2] |
| Rysa |
biała, jasnobrązowa[1] |
| Połysk |
diamentowy, tłusty, woskowy, żywiczny, czasem szklisty[1][2] |
| Współczynnik załamania |
1,843-2,110 |
| Inne |
Dwójłomność: 0,100-0,192 |
Tytanit (sfen, sphen) – minerał z grupy krzemianów wyspowych[3].
Nazwa pochodzi od składu chemicznego, którego głównym składnikiem jest tytan. Nazwa sfen – od gr. sphen = klin i nawiązuje do kształtu kryształów minerału.
Minerał pospolity, rozpowszechniony w większości skał krystalicznych. Ładnie wykształcone kryształy należą do rzadkości.
- ↑ a b c d e f g Eligiusz Szełęg: MINERAŁY I SKAŁY POLSKI. Multico Oficyna Wydawnicza, 2023, s. 206. ISBN 978-83-7073-816-7.
- ↑ a b c Jan Parafiniuk: ATLAS MINERAŁÓW. Multico Oficyna Wydawnicza, 2019, s. 216. ISBN 978-83-7073-845-7.
- ↑ Jan Parafiniuk, ATLAS MINERAŁÓW, Multico Oficyna Wydawnicza, 2019, s. 216, ISBN 978-83-7073-845-7.