U-14 (1935)

Ten artykuł dotyczy okrętu podwodnego U-14 z 1935 roku. Zobacz też: inne okręty o tej samej lub podobnej nazwie.

U-14

Klasa	okręt podwodny
Typ	IIB
Projekt	IvS: MVBIIB / 1110C
Historia
Stocznia	Deutsche Werke, Kilonia
Położenie stępki	6 lipca 1935
Wodowanie	28 grudnia 1935
Kriegsmarine
Wejście do służby	18 stycznia 1936
Wycofanie ze służby	3 kwietnia 1945
Zatopiony	5 maja 1945
Los okrętu	samozatopienie
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	279 ton 328 ton
Długość	42,7 metra
Szerokość	4,08 metra
Zanurzenie	3,9 metra
Zanurzenie testowe	100 metrów
Rodzaj kadłuba	jednokadłubowy
Napęd
2 x silnik Diesla MWM RS127S (350 KM) 2 x silnik elektryczny SSW PG W322/26 (150 kW) 2 śruby
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	13 węzłów 7 węzłów
Zasięg	3100 mil morskich /8 węzłów (pow.)
Uzbrojenie
5 torped G7a, G7e, 1 działko kalibru 20 mm
Wyrzutnie torpedowe	3 x 533 mm (dziób)
Załoga	25

U-14 – niemiecki okręt podwodny typu IIB z okresu międzywojennego i II wojny światowej, o wyporności podwodnej 328 ton.

U-14 został zwodowany 28 listopada 1935 roku w stoczni Deutsche Werke w Kilonii. Po przyjęciu do służby w Kriegsmarine 18 stycznia 1936 roku, wszedł w skład 1. Flotylli U-Bootów „Weddingen” w Kilonii. Między lipcem a wrześniem 1937 roku służył na wodach hiszpańskich, po czym służąc w ramach kilku jednostek, zachował status okrętu operacyjnego do maja 1940 roku, gdy zaczął służyć jako jednostka szkolna. 3 września 1939 roku przeprowadził na Bałtyku nieskuteczny atak torpedowy na polski okręt podwodny ORP „Sęp”, który został przez Niemców oficjalnie uznany za pierwszy atak i pierwsze dokonane przez U-Boota zatopienie podczas tego konfliktu. W operacyjnym okresie swojej służby, odbył łącznie sześć patroli bojowych – biorąc m.in. udział w kampanii norweskiej, podczas których zatopił 9 jednostek o łącznym tonażu 12 344 BRT. U-14 został wycofany ze służby 3 kwietnia 1945 roku, miesiąc później zaś zatopiony przez własną załogę.