U-183 (1942)

Ten artykuł dotyczy okrętu podwodnego U-183 z 1942 roku. Zobacz też: inne okręty o tej samej lub podobnej nazwie.

U-183

Klasa	okręt podwodny
Typ	IXC/40
Historia
Stocznia	AG Weser
Położenie stępki	28 maja 1941
Wodowanie	9 stycznia 1942
Kriegsmarine
Wejście do służby	1 kwietnia 1942
Zatopiony	23 kwietnia 1945
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	1144 tony 1257 ton
Długość	76,8 metra
Szerokość	6,8 metra
Zanurzenie testowe	100 metrów
Zanurzenie maksymalne	250 metrów
Rodzaj kadłuba	dwukadłubowy
Napęd
2 silniki wysokoprężne 4400 KM (3300 kW) 2 silniki elektryczne 1000 KM (735 kW)
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	18,2 węzła 7,2 węzła
Zasięg	13 850 Mm/10 węzłów (pow.) 63 Mm/4 węzły (zan.)
Uzbrojenie
22 torpedy, 1 działo 10,5 cm L/45
Wyrzutnie torpedowe	dziób: 4 x 533 mm, rufa: 2 x 533 mm
Załoga	48

U-183 – niemiecki oceaniczny U-Boot typu IXC/40, zwodowany 9 stycznia 1942 roku w Bremie i przyjęty do służby w Kriegsmarine 1 kwietnia 1942 roku. Podczas II wojny światowej U-183 odbył sześć patroli, w tym dwa na Atlantyku, pozostałe zaś na Oceanie Indyjskim oraz Pacyfiku. Podczas służby operacyjnej zatopił 4 jednostki przeciwnika o łącznym tonażu 19 260 BRT, jedną też – o pojemności 6993 BRT – zniszczył. Okręt został zatopiony 23 kwietnia 1945 roku na Morzu Jawajskim przez amerykański okręt podwodny USS „Besugo” (SS-321), który przechwycił go dzięki wskazaniom amerykańskiej Ultry.

Dwukadłubowa jednostka wypierała 1144 tony na powierzchni oraz 1257 ton w zanurzeniu, a jej podstawowe uzbrojenie stanowiły 22 torpedy kalibru 533 mm przenoszone w sześciu wyrzutniach torpedowych na dziobie i rufie, oraz jako zapas w przedziale torpedowym. Napęd U-183 na powierzchni zapewniały dwa silniki Diesla, w zanurzeniu zaś dwa silniki elektryczne, które pozwalały mu na rozwinięcie prędkości odpowiednio 18,2 węzła na powierzchni oraz 7,3 węzła w zanurzeniu. Nominalnie załoga okrętu składała się z 48 osób.