UDBA

UDBA (serbsko-chorwacki: Управа Државне Безбедности / Uprava Državne Bezbednosti, Urząd Bezpieczeństwa Państwa) – znana również pod pierwotną nazwą jako Administracja Bezpieczeństwa Państwowego, była tajną organizacją policji komunistycznej Jugosławii. Przez cały okres funkcjonowania bardziej znana była pod akronimem UDBA, wywodzącym się od oryginalnej nazwy organizacji w języku serbsko-chorwackim: Uprava državne bezbednosti (Administracja Bezpieczeństwa Państwa). Akronimy SDB (serbski) lub SDS (chorwacki) zostały oficjalnie użyte po zmianie nazwy organizacji na Państwowa Służba Bezpieczeństwa^[1]. W ostatnich dziesięcioleciach działalności składała się z ośmiu na wpół niezależnych organizacji tajnej policji – po jednej dla każdej z sześciu jugosłowiańskich republik federalnych i dwóch dla prowincji autonomicznych – koordynowanych przez centralną siedzibę federalną w Belgradzie^[2].

Chociaż działała mniej represyjnie niż tajna policja w innych państwach komunistycznych Europy Wschodniej, UDBA była jednak środkiem kontroli społeczeństwa, którego się obawiano^[3]. UDBA było prawdopodobnie odpowiedzialna za „eliminację” dziesiątek wrogów państwowych w Jugosławii i na świecie (szacuje się, że około 200 zabójstw i porwań). Takie działania dotknęły różne osoby: chorwackich przywódców ustaszy z czasów II wojny światowej, Ante Pavelicia i Vjekoslava Luburicia (w Argentynie i Hiszpanii), ale również chorwackiego pisarza emigranta Bruna Bušicia i serbskiego pisarza emigranta Dragišę Kašikovicia. Na liście ofiar UDBA znaleźli się nie tylko zbrodniarze wojenni, ale również przypadkowe osoby, które straciły życie na skutek nieporozumień lub z powodów politycznych^[4].

Po rozpadzie Jugosławii, separatystyczne republiki utworzyły własne agencje tajnej policji, podczas gdy Państwowa Służba Bezpieczeństwa Federalnej Republiki Jugosławii zachowała nazwę z czasów UDBA.