USS Chesapeake (1799)

USS „Chesapeake”

„USS Chesapeake (1800–13)” autorstwa F. Mullera, 1900
Typ	fregata
Projekt	Josiah Fox
Historia
Położenie stępki	grudzień 1795
Wodowanie	2 grudnia 1799
US Navy
Nazwa	USS „Chesapeake”
Wejście do służby	22 maja 1800
Royal Navy
Nazwa	HMS „Chesapeake”
Wycofanie ze służby	1819
Los okrętu	sprzedany jako materiał budowlany
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	1244 t
Długość	46,5 m
Szerokość	12,6 m
Zanurzenie	6,1 m
Napęd
żaglowy
Uzbrojenie
20 dział 24-funtowych 18 dział 34-funtowych
Załoga	340
Multimedia w Wikimedia Commons

USS Chesapeake – trzymasztowa, żaglowa, uzbrojona w 38 dział ciężka fregata należąca do United States Navy. Była jedną z pierwszych sześciu fregat, które zostały zbudowane na polecenie Kongresu USA. Konstruktor wszystkich sześciu okrętów, Joshua Humphreys, zaprojektował je tak, by stanowiły główną siłę młodej floty. „Chesapeake” została pierwotnie zaprojektowana jako okręt 44-działowy, ale opóźnienia stoczni związane z brakami materiałowymi spowodowały, że budowniczy Josiah Fox zdecydował o przeprojektowaniu na okręt 38-działowy. Zwodowana w Gosport Navy Yard 2 grudnia 1799 roku fregata rozpoczęła służbę w czasie quasi-wojny z Francją, a następnie brała udział w I wojnie berberyjskiej.

22 czerwca 1807 roku została ostrzelana przez należący do Royal Navy okręt HMS „Leopard” z powodu odmowy zgody na przeszukanie (Brytyjczycy szukali dezerterów). Wydarzenie to, znane jako incydent „Chesapeake”–„Leopard”, wzburzyło amerykańskie społeczeństwo i było jedną z przyczyn wybuchu wojny brytyjsko-amerykańskiej. Dla wyjaśnienia incydentu dowódca „Chesapeake”, James Barron, został postawiony przed sądem wojskowym, a Stany Zjednoczone wprowadziły embargo na handel z Wielką Brytanią.

Na początku wojny fregata odbyła jeden patrol, zagarniając sześć brytyjskich statków handlowych. 1 czerwca 1813 roku, wkrótce po opuszczeniu portu w Bostonie, została zaatakowana i zdobyta przez HMS „Shannon”. Brytyjczycy wcielili okręt do Royal Navy pod nazwą HMS „Chesapeake”, gdzie służył do roku 1819, kiedy to został rozebrany. Sprzedane drewno posłużyło do budowy kilku domów w Portsmouth i Chesapeake Mill w Wickham, w Anglii.