USS North Carolina (BB-55)

USS North Carolina (BB-55)
Klasa	szybki pancernik
Typ	North Carolina
	Historia
Stocznia	New York Naval Shipyard
Położenie stępki	27 października 1937
Wodowanie	13 czerwca 1940
	US Navy
Wejście do służby	9 kwietnia 1941
Los okrętu	okręt-muzeum
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	35 000 ton
Długość	222,1 metra
Szerokość	33 metrów
Zanurzenie	10,82 metra
	Napęd
	8 kotłów parowych, 4 turbiny parowe, 4 śruby, 115 000 shp (90 230 kW)
Prędkość	27,5 węzła
Zasięg	17 450 mil / 15 węzłów
	Uzbrojenie
	1945:; 9 dział 406 mm L/45; 20 dział 127 mm L/38; 60 Bofors 40 mm i 36 Oerlikon 20 mm
	Opancerzenie
	pas: 165-305 mm; pokłady: 38-140 mm; wieże: 178-406 mm
	Wyposażenie lotnicze
	2 katapulty, 3 wodnosamoloty OS2U Kingfisher
Załoga	2339 oficerów i marynarzy
	Multimedia w Wikimedia Commons

USS North Carolina (BB-55) – amerykański pancernik z okresu II wojny światowej, okręt prototypowy swojego typu. Uzbrojony w artylerię główną kalibru 406 mm okręt o wyporności standardowej 35 000 ton był pierwszym nowoczesnym amerykańskim pancernikiem zbudowanym po I wojnie światowej.

„North Carolina” została zwodowana 13 czerwca 1940 roku w stoczni New York Naval Shipyard w Nowym Jorku w efekcie programu budowy tzw. szybkich pancerników, i weszła do służby w United States Navy 9 kwietnia 1941 roku. W drugiej połowie 1942 roku okręt wziął udział w kampanii na Wyspach Salomona. W sierpniu 1942 roku „North Carolina” wniosła znaczący wkład w obronę lotniskowca USS „Enterprise” (CV-6) podczas bitwy koło wschodnich Wysp Salomona. Brała następnie udział w walkach o Wyspy Gilberta, o Wyspy Marshalla i na Marianach. Uczestniczyła także w bitwie na Morzu Filipińskim, w inwazji na Okinawę oraz w walkach o Iwo Jimę. We wrześniu 1945 roku pancernik asystował w Zatoce Tokijskiej w ceremonii kapitulacji Japonii.

Wycofany z czynnej służby 27 czerwca 1947 roku, od 1961 roku pełni rolę okrętu-muzeum.