USS Wahoo (SS-238)

Zobacz też: inne jednostki pływające o tej nazwie.

USS „Wahoo” (SS-238)

Klasa	okręt podwodny
Typ	Gato
Historia
Stocznia	Mare Island
Początek budowy	28 czerwca 1941
Wodowanie	14 lutego 1942
US Navy
Wejście do służby	15 maja 1942
Zatopiony	11 października 1943 w cieśninie La Pérouse’a (45°07,8′N 141°33,6′E/45,130000 141,560000)
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	1526 ton 2424 ton standardowych
Długość	95,02 metra
Szerokość	8,31 metra
Zanurzenie testowe	91 metrów (300 stóp)
Zanurzenie maksymalne	136 metrów (450 stóp)
Rodzaj kadłuba	dwukadłubowy
Napęd
4 Diesel Fairbanks-Morse 38D8-1/8 4 silniki elektryczne, 2 śruby
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	20,25 węzła 8,75 węzła
Zasięg	11 000 Mm @ 10 węzłów (pow.) 96 Mm @ 2 węzły (zan.)
Sensory
• radary: przeszukiwania powierzchni SJ                 przestrzeni powietrznej SD • sonary: JP, JK/QC i QB
Uzbrojenie
• 24 torpedy Mk. XIV i Mk. 18 lub 40 min • 1 działo 102 mm /50 • 1 x Bofors 40 mm, 2 (3) x Oerlikon 20 mm
Wyrzutnie torpedowe	• 6 × 533 mm (dziób) • 4 × 533 mm (rufa)
Wyposażenie
Torpedo Data Computer Mark III
Załoga	80 oficerów i marynarzy
Multimedia w Wikimedia Commons

USS „Wahoo” (SS-238) – amerykański okręt podwodny typu Gato, którego załoga podczas II wojny światowej wyróżniła się agresywnością w wojnie podwodnej na Pacyfiku. Został zwodowany 14 lutego 1942 roku w stoczni Mare Island, po czym 15 maja wszedł do służby w marynarce amerykańskiej. Miał wyporność na powierzchni 1526 ton. Mimo trapiących całą amerykańską flotę problemów technicznych z torpedami, w ciągu niecałych dwóch lat działalności zatopił według oficjalnych źródeł 20 japońskich statków o łącznej pojemności 60 038 BRT. Podczas ostatnich pięciu z siedmiu patroli bojowych okrętu, jednostką dowodził kmdr por. Dudley „Mush” Morton, jeden z trzech najbardziej skutecznych amerykańskich dowódców okrętów podwodnych, zaś w ciągu pierwszych pięciu patroli, I oficerem „Wahoo” był kmdr ppor. Richard „Dick” O’Kane – najskuteczniejszy z amerykańskich dowódców jednostek tej klasy. Po trzecim patrolu okrętu, admirał Charles Lockwood – dowódca floty podwodnej na Pacyfiku – nazwał okręt „jednookrętowym wilczym stadem”. Podczas tegoż patrolu dowódca „Wahoo” rozkazał otworzyć ogień do jednej z łodzi ratunkowych storpedowanego transportowca wojska. 11 października 1943 roku, podczas siódmego patrolu, „Wahoo” został zatopiony w wyniku kombinowanego ataku powietrzno-morskiego japońskiej marynarki w cieśninie La Pérouse’a. Okręt za swą służbę został odznaczony Presidential Unit Citation oraz Asiatic-Pacific Campaign Medal z sześcioma gwiazdami za udział w kampaniach. W odróżnieniu od informacji na temat działań amerykańskiej floty nawodnej, USS „Wahoo” był jedynym amerykańskim okrętem podwodnym, którego szczegóły działalności operacyjnej podano w trakcie wojny do publicznej wiadomości.