Uwierzytelnianie (ang. authentication, czasami „autentykacja”, rzadziej „autentyfikacja”[1][2]) – proces polegający na potwierdzeniu zadeklarowanej tożsamości podmiotu biorącego udział w procesie komunikacji[3]. Celem uwierzytelniania jest uzyskanie określonego poziomu pewności, że dany podmiot jest w rzeczywistości tym, za którego się podaje[4][5].
Na określenie tego procesu używa się również terminów „autentykacja” i „autentyfikacja” (rzadziej), które mają charakter neologizmów (na bazie terminu angielskiego) i bywają krytykowane jako formy błędne[6][2][7][8].
- ↑ Standard API (interfejsu programistycznego aplikacji). s. 3. [dostęp 2020-03-11]. (pol.).
- ↑ a b Autentykacja, [w:] Porady językowe, Rada Języka Polskiego, 2002 [dostęp 2019-01-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-17] .???
- ↑ Norma ISO/IEC 27000:2009 definiuje uwierzytelnianie ogólniej jako „uzyskiwanie pewności, że zadeklarowana cecha danego podmiotu jest prawdziwa” oraz autentyczność jako „fakt, że podmiot jest tym, za który się podaje”.
- ↑ PN-ISO/IEC 9798-1:1996, Technika informatyczna – Techniki zabezpieczeń – Mechanizmy uwierzytelniania podmiotów – Model ogólny.
- ↑ Krzysztof Gaj, Anna Górska, Karol Górski, Nicolas Courtois: Słowniczek terminów związanych z kryptologią i ochroną informacji angielsko – francusko – polski. Enigma Systemy Ochrony Informacji, 2003.
- ↑ MirosławM. Bańko MirosławM., autentykacja, [w:] Poradnia językowa PWN [online], sjp.pwn.pl, 14 lutego 2013 [dostęp 2019-01-17] .
- ↑ MichałM. Sajdak MichałM. i inni red., Bezpieczeństwo aplikacji webowych, wyd. I, Kraków: Securitum, 2019, s. 189-190, ISBN 978-83-954853-0-5, OCLC 1135422686 [dostęp 2023-11-22] .
- ↑ StefanS. Zabieglik StefanS., Dbajmy o język!: poradnik nie tylko dla menedżerów, Gdańsk: Scientific Publishing Group, 2004, s. 27, ISBN 83-921075-7-8, OCLC 838579166 .