Back Valtournenche (Toi) BAR Valtournenche (Tal) German Valo Valtournenche Esperanto Valtournenche (laakso) Finnish Valtournenche (vallée) French Vâltornenche (comba) FRP Valtournenche (valle) Italian Valtournenche (vall) LMO Valtournenche (bergdal) Dutch
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Region autonomiczny | |
| Rodzaj obiektu | |
Położenie na mapie Doliny Aosty  | |
Położenie na mapie Włoch  | |
 45°51′00″N 7°36′00″E/45,850000 7,600000
| |
Valtournenche – dolina we Włoszech, w Alpach Pennińskich, w regionie Dolina Aosty. Jej wylot znajduje się w miejscowości Châtillon. Stąd dolina prowadzi prosto na północ i dochodzi do masywów Matterhorn i Breithorn – Lyskamm za którymi znajduje się szwajcarska dolina Mattertal[1][2][3].
Od zachodu dolinę ograniczają boczny grzbiet masywu Matterhorn i masyw Luseney–Cian, za którymi znajdują się doliny Valpelline i Vallee de Saint-Barthélemy. Od wschodu dolinę Valtournenche ogranicza boczny grzbiet masywu Breithorn – Lyskamm, za którym znajduje się dolina Val d’Ayas[4][5].
Doliną płynie potok Marmore wypływający z położonego w górnej części doliny sztucznego jeziora Goillet i z lodowców Ghiacciaio des Grandes Murailles, Ghiacciaio di Cherillon i Ghiacciaio di Mont Tabel. U wylotu doliny, w miejscowości Châtillon, wpada on do rzeki Dora Baltea. W dolinie znajduje się wiele jezior, z których największe jest sztuczne jezioro Cignana[6][5].
Najważniejszą miejscowością jest, położona w górnej części doliny u podnóża Matterhornu, Breuil-Cervinia. Inne ważniejsze miejscowości w dolinie to Valtournenche, Torgnon, La Magdeleine i Chamois[1].
- ↑ a b Wielka Encyklopedia Gór i Alpinizmu, tom 3, Góry Europy, Wydawnictwo Stapis, Katowice, 2007, ISBN 978-83-60429-04-4.
- ↑ Jan Babicz, Dariusz Tkaczyk, Alpy, Sklep Podróżnika, Warszawa, 1993.
- ↑ Wanderkarte, Zermatt – Cervinia (Breuil) – Täsch, Bundesamt der Landestopographie, 1998.
- ↑ Matterhorn Mountain Information [online], mountain-forecast.com [dostęp 2018-09-13] (ang.).
- ↑ a b Vallèe d’Aoste, Studio F.M.B. Bologna, ISBN 88-7775-316-1.
- ↑ Italien 1, Oberitalienische Seen, Mailand, Turin, Marco Polo, ISBN 3-89525-230-1.