Warunkowe zawieszenie wykonania kary

Ten artykuł należy dopracować:
przedstawiono sytuację tylko z polskiej perspektywy – artykuł powinien być przekrojowy.
Pomóż go poprawić. Na stronie dyskusji mogą znajdywać się pomocne komentarze.

Warunkowe zawieszenie wykonania kary, warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary – jeden z przewidzianych w prawie karnym środków probacyjnych, polegający na wstrzymaniu realizacji orzeczonej represji prawnokarnej na ściśle oznaczony okres próby, którego przebieg decyduje, czy represja ta zostanie ostatecznie zastosowana.

Podstawową przesłanką do warunkowego zawieszenia kary jest przyjęcie przez sąd pozytywnej prognozy społeczno-kryminologicznej wobec sprawcy, który w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności oraz przekonanie, że kara w takiej postaci osiągnie cele oczekiwane wobec sprawcy, a w szczególności zapobiegnie powrotowi przez niego do przestępstwa.

W 2013 w Polsce karę w zawieszeniu orzeczono w 56% wyroków skazujących w I instancji wydanych przez sądy rejonowe. W krajach skandynawskich, Niemczech i Anglii odsetek kar w zawieszeniu nie przekracza kilkunastu procent^[1].

Z warunkowym zawieszeniem można orzec tak tylko karę pozbawienia wolności. Przy wymierzaniu kary pozbawienia wolności, Kodeks karny nakazuje orzec karę pozbawienia wolności w postaci bezwzględnej (bez warunkowego zawieszenia jej wykonania) tylko wtedy, gdy jest to bezwzględnie konieczne (gdy cele kary wobec sprawcy, a określone w art. 67 § 1 k.k.w. mogą zostać tylko osiągnięte w warunkach izolacji penitencjarnej).