Back Wendos AN ونديون Arabic Wendos AST Vendlər Azerbaijani Венди Bulgarian Wended Breton Wends Catalan Wendové Czech Wendowie CSB Vendere Danish
Wendowie (niem. Wenden, Winden[1]; nord. Venðar, Vinðar; duń. Vendere; szw. Vender, łac. Vinidi, Winuli, Sclavi, Vandali[2]) – historyczne określenie Słowian nadbałtyckich w językach germańskich, wspólne dla Połabian, Łużyczan i Pomorzan, zamieszkujących na wschód od Danii, na terenach od Meklemburgii i Rugii do Gdańska.
W średniowieczu termin „Wendowie” był w tych językach synonimem Słowian, w tym Polaków. Był też używany w literaturze w odniesieniu do Słowian zachodnich i południowych żyjących w Świętym Cesarstwie Rzymskim.
Termin ten uważa się za wcześniejszą nazwę Pomorzan, Kaszubów i Słowińców[3][4]. Obecnie używany w Niemczech w odniesieniu do Serbów Łużyckich.
Nazwa przetrwała w językach bałto-fińskich (fiński: Venäjä, estoński: Vene, karelski: Veneä) oznaczając współczesną Rosję.
- ↑ Leciejewicz 1989 ↓, s. 25.
- ↑ Adam Krawiec, Omnes sunt wandali dicti. Znaczenie etnonimu „Wandalowie” w polskiej tradycji historiograficznej okresu średniowiecza [online], bibliotekanauki.pl [dostęp 2023-12-31].
- ↑ Florian Stanisaw Ceynowa, Trze rosprave : cprzez Stanjisawa ; wóros Kile sov wó Kaszebach e jich zemji przez Wójkasena, Kraków : Nak. Ksig. i Czcionarni pod Sow, 1850 [dostęp 2024-01-01].
- ↑ Stefan Ramułt, Słownik języka pomorskiego, czyli kaszubskiego, Gdańsk, 2003, p. 469/XVII