Wojskowa Rada Ocalenia Narodowego

Wojskowa Rada Ocalenia Narodowego (WRON) – nielegalny, pozakonstytucyjny^[1], posiadający cechy junty wojskowej organ administrujący Polską w czasie stanu wojennego. Kierowana przez gen. Wojciecha Jaruzelskiego.

Powstała w nocy 12/13 grudnia 1981, a rozwiązała się 21 lipca 1983. Polacy obraźliwie określali ten organ WRON-ą. Niektórym kojarzyło się to z określeniem niemieckiego orła z okresu II wojny światowej, również nazywanego „wroną”. Powstały również pogardliwe piosenki o WRON, takie jak „Zielona WRONa” (od koloru mundurów wojskowych), „To nic, że kraczą WRONy”, napisanych przez członków NSZZ „Solidarność”.

W 2006 roku członkowie WRON zostali oskarżeni przez Główną Komisję Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu IPN o popełnienie zbrodni komunistycznej, polegającej na kierowaniu zorganizowanym związkiem przestępczym o charakterze zbrojnym. W dniu 12 stycznia 2012 roku warszawski Sąd Okręgowy zgodził się z aktem oskarżenia, że stan wojenny przygotowano i wprowadzono niezgodnie z ówczesną konstytucją, a dokonała tego „grupa przestępcza o charakterze zbrojnym”, złożona z ludzi na najwyższych stanowiskach. Według sądu związek ten tworzyli generałowie: Wojciech Jaruzelski, Czesław Kiszczak, Florian Siwicki oraz Tadeusz Tuczapski. Spośród wymienionych osób wyrok skazujący (4 lata pozbawienia wolności, obniżony o połowę na mocy amnestii, w zawieszeniu na 5 lat) usłyszał jedynie Czesław Kiszczak. Pozostałe postępowania zostały zawieszone (lub umorzone) ze względu na zły stan zdrowia lub śmierć oskarżonych^[2].