World Slavery Tour

World Slavery Tour
Ilustracja
Wykonawca trasy koncertowej
Iron Maiden
Promowane albumy

Powerslave

Lokalizacje

Ameryka Północna, Ameryka Południowa, Oceania, Azja, Europa

Data rozpoczęcia

9 sierpnia 1984

Data zakończenia

5 lipca 1985

Liczba koncertów

200
odwołanych: 8

Widownia

3,8 mln

Iron Maiden
World Piece Tour
(1983)
World Slavery Tour
(1984–1985)
Somewhere on Tour
(1986–1987)

World Slavery Tour – trasa koncertowa heavymetalowej formacji Iron Maiden promująca piąty album studyjny, Powerslave. Tournée rozpoczęło się w Warszawie, w Polsce – 9 sierpnia 1984 zaś zakończyło w Irvine, Kalifornia – 5 lipca 1985 roku, grupa zagrała w 28 krajach świata. Tournee ma reputację najintensywniejszego w historii grupy, najbardziej wyczerpującego – aczkolwiek zwieńczonego wielkim sukcesem artystycznym i komercyjnym. Muzycy po raz pierwszy wystąpili w Polsce, na Węgrzech, Austrii w Portugalii oraz Nowej Zelandii. Zespół pod koniec 1985 roku był całkowicie wyczerpany fizycznie i emocjonalnie, potrzebował niemal rocznej przerwy przed ukazaniem się kolejnego albumu studyjnego Somewhere in Time w 1986 r.[1] Frontman grupy Bruce Dickinson, wyjaśniał: „Sądziłem, że ta trasa nigdy nie dobiegnie końca ... czułem się jak część oprawy, scenografii, jak reflektor”[1].

Management formacji przygotowywał nawet jeszcze większą liczbę koncertów, włączając w to koncerty w Południowej Afryce, na europejskich festiwalach, czy dodatkowe koncerty w Ameryce Północnej, sięgające 1986 roku. Brytyjski dziennikarz, autor wielu publikacji muzycznych – Neil Daniels, utrzymuje iż kilka koncertów zabookowanych w Afryce Południowej, zostało natychmiast odwołanych przez władze po tym, jak w tytule trasy zespołu znalazło się określenie „Slavery” (po polsku „Niewolnicze”) niedopuszczalne w tym regionie świata ze względów politycznych. Muzycy zdecydowanie sprzeciwili się dalszej kontynuacji tournee[2].

Trasa trwała 331 dni[3], zespół w tym okresie zabookował 198 koncertów[4]. Iron Maiden wystąpili wówczas dla największej publiczności na biletowanym koncercie w karierze, w zależności od źródła, w trakcie koncertu na pierwszej edycji brazylijskiego festiwalu Rock in Rio 11 stycznia 1985 roku, było obecnych od 350 tys. do około 500 tys. widzów[5].

Oprawa trasy przeszła do historii, jako pierwsza superprodukcja w historii zespołu, słynąca z egipskiej oprawy m.in. sarkofagów, mierzącym 30 stóp, zmumifikowanym Eddiem, wspartej potężnym systemem oświetleniowym i niesamowitą pirotechniką[6]. Steve Harris przyznawał po latach, iż najprawdopodobniej była to najlepsza oprawa w historii grupy[6] Bruce Dickinson opisywał oprawę koncertów w następujących słowach: „Mogłeś zbudować tę scenę zarówno w teatrach, jak i w ogromnych arenach – wszędzie wyglądała fantastycznie”.[1] Koncerty grupy z lat 2008–2009, znane jako „Somewhere Back in Time World Tour” nawiązywały wizualnie do „World Slavery Tour”[7].

Pierwszy pełnowymiarowy album koncertowy formacji, legendarny Live After Death, został zarejestrowany w trakcie czterech koncertów w londyńskiej hali Hammersmith Odeon, w październiku 1984 roku, oraz podczas czterech koncertów na Long Beach Arena w Kalifornii w marcu 1985 r.[8] Dokument wideo Behind the Iron Curtain został zarejestrowany w trakcie pierwszych koncertów grupy w Polsce na Węrzech oraz Jugosławii w sierpniu 1984 roku, zespół był pierwszym w historii wykonawcą zachodnim, który przywiózł pełnowymiarową produkcję estradową do krajów tzw. Bloku Wschodniego. Również po raz pierwszy w historii artysta zagraniczny rozpoczął światową trasę koncertową serią występów "Za Żelazną Kurtyną"[9]. Film był wielokrotnie prezentowany w MTV[10].

Trasa została zapamiętana, jako jedna z najbardziej inspirujących w historii gatunku, wzorzec heavymnetalowej superprodukcji dla niezliczonych rzeszy wykonawców. Zapoczątkowała serię kolejnych produkcji estradowych, która z powodzeniem trwa do dziś. Było to wówczas największe osiągnięcie w świecie ciężkiego rocka, zespół awansował do statusu mega gwiazdy muzyki rockowej. Trasa amerykańska była największym przedsięwzięciem i wydarzeniem 1985 roku, jako taka została błyskawicznie wyprzedana. Prawie 200 koncertów zobaczyło około 3,8 mln widzów, na pięciu kontynentach świata[8][11].

  1. a b c Wall, Mick: Iron Maiden: Run to the Hills, the Authorised Biography III. Sanctuary Publishing, 2004, s. 255. ISBN 1-86074-542-3. (ang.).
  2. Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Neil Daniels
    BŁĄD PRZYPISÓW
  3. Wall, Mick: Iron Maiden: Run to the Hills, the Authorised Biography III. Sanctuary Publishing, 2004, s. 253. ISBN 1-86074-542-3. (ang.).
  4. The History of Iron Maiden part 3. W: Maiden England ’88. EMI, 25 March 2013. (ang.).
  5. Live After Death. EMI, 4 lutego 2008. (ang.).
  6. a b Wall, Mick: Iron Maiden: Run to the Hills, the Authorised Biography III. Sanctuary Publishing, 2004, s. 254. ISBN 1-86074-542-3. (ang.).
  7. Daniel Lane: Iron Maiden tour plans. Metal Hammer. [dostęp 2012-11-27]. (ang.).
  8. a b Wall, Mick: Iron Maiden: Run to the Hills, the Authorised Biography III. Sanctuary Publishing, 2004, s. 257. ISBN 1-86074-542-3. (ang.).
  9. W Warszawie witano jak Beatlesów. Polska ich rozczarowała? "To tak wygląda komunizm" [online], gazetapl, 16 listopada 2024 [dostęp 2024-11-16] (pol.).
  10. Ethlie Ann Vare: Iron Maiden Pierces Iron Curtain. Billboard, 13 października 1984. [dostęp 2012-11-27]. (ang.).
  11. World Slavery Tour summary [online], Iron Maiden [dostęp 2021-03-16].

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne