Wydawnictwo Morskie

Wydawnictwo Morskie – polskie wydawnictwo książkowe istniejące z przerwami w latach 1951–1992. Założone jako Wydawnictwa Morskie^[1], koncentrowało się na produkcji książek o tematyce marynistycznej^[2].

Początkowo miało siedzibę w Sopocie. 1 stycznia 1952 roku instytucja została zlikwidowana^[2], a jej zadania redakcyjne przekazano Wydawnictwom Komunikacyjnym w Warszawie^[1][2] oraz Państwowym Wydawnictwom Technicznym. Na bazie rozwiązanego wydawnictwa utworzono Oddział Morski Wydawnictw Komunikacyjnych przy ulicy Waszyngtona w Gdyni. 1 stycznia 1957 roku oddział został przekształcony w podlegające Ministerstwu Kultury i Sztuki Wydawnictwo Morskie z siedzibą w Gdyni^[2]. W 1969 roku przeniesiono siedzibę instytucji^[3] do czterokondygnacyjnego budynku w Gdańsku przy ulicy Szerokiej 38/40^[2]. W latach 1970–1981 instytucja miała swój oddział w Bydgoszczy^[2].

W latach 1980–1981 wydawnictwo częściowo zmieniło charakter edytorski. Poza beletrystyką, pracami naukowymi i popularnonaukowymi Wydawnictwo Morskie zaczęło dodatkowo publikować zagadnienia związane z aktualną sytuacją na Wybrzeżu. Wydrukowano 2 wydania albumu „Solidarność” ze zdjęciami ze strajku sierpniowego, pracę zbiorową poświęconą o Lechowi Wałęsie, oraz najważniejsze fragmenty obrad plenum Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej. Działalność ta przyczyniła się do wszczętej w marcu 1982 roku weryfikacji pracowników. Wydawnictwo Morskie było jedynym^{[potrzebny przypis]} wydawnictwem w Polsce, które poddano weryfikacji, w ramach której każdy z redaktorów był przesłuchany indywidualnie przez zespół osób z gdańskiego Komitetu Wojewódzkiego PZPR, Marynarki Wojennej, Komitetu Wojewódzkiego MO, Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz Gdańskiego Urzędu Kontroli Publikacji i Widowisk^[1].

7 grudnia 1992 roku ogłoszono upadłość Wydawnictwa Morskiego^[2].