Wyspa Livingstona

Nie mylić z: Wyspa Livingstone’a na rzece Zambezi, w obrębie Wodospadów Wiktorii.

Wyspa Livingstona

Wyspa Livingstona (2015)
Kontynent	Antarktyda
Akwen	Ocean Południowy
Archipelag	Szetlandy Południowe
Powierzchnia	798 km²
Najwyższy punkt	Mount Friesland m n.p.m.
Populacja  • liczba ludności	ok. 50 (latem)
Położenie na mapie Szetlandów Południowych Wyspa Livingstona
Położenie na mapie Antarktyki Wyspa Livingstona
62°36′S 60°30′W/-62,600000 -60,500000
Multimedia w Wikimedia Commons

Wyspa Livingstona^[1] (ang. Livingston Island, hiszp. Isla Livingston^[1]; ros. Смоленск = Smolensk) – druga co do wielkości wyspa w archipelagu Szetlandów Południowych w Antarktyce.

Wyspa leży na północny wschód od Snow Island, na południowy zachód od Greenwich Island i na północ od Deception Island. Najwyższym szczytem jest Mount Friesland (1700 m n.p.m.). Ponad 87% powierzchni wyspy zajmuje pokrywa lodowa, a jedynymi obszarami pozbawionymi lodu są jej część najbardziej wysunięta na zachód – półwysep Byers Peninsula, niektóre obszary przybrzeżne – Cape Shirreff, Siddins Point, Williams Point, Rozhen Peninsula, Hurd Peninsula, Hannah Point i Elephant Point oraz strome stoki gór i wzgórz. Panuje tu klimat polarny, latem temperatura powietrza rzadko przekracza +3°C a zimą spada poniżej -11°C.

Obszar Byers Peninsula jest ostoją ptaków IBA z uwagi na zamieszkujące go duże kolonie ptaków morskich – rybitw antarktycznych i mew południowych. W 1966 roku Byers Peninsula został desygnowany jako Szczególnie Chroniony Obszar Antarktyki (ang. Antarctic Specially Protected Area, ASPA) – a od 2002 roku desygnowany jako ASPA 126: Byers Peninsula, Livingston Island, South Shetland Islands. W 1966 roku jako Szczególnie Chroniony Obszar Antarktyki desygnowany został również obszar Cape Shirreff pomiędzy Barclay Bay i Hero Bay, który od 2002 roku obejmuje także San Telmo Island – ASPA 149: Cape Shirreff and San Telmo Island, Livingston Island, South Shetland Islands. Ostoją ptaków IBA jest również Barnard Point, gdzie gniazduje pingwin maskowy, pingwin białobrewy a także petrelec olbrzymi.

Wyspa Livingstona została odkryta 19 lutego 1819 roku przez angielskiego żeglarza Williama Smitha (1775–1847) – było to pierwsze udokumentowane odkrycie lądu w regionie Antarktyki. Wyspa i całe Południowe Szetlandy szybko stały się celem wypraw amerykańskich i brytyjskich łowców fok, którzy bytowali m.in. na Byers Peninsula. Polowania nie podlegały żadnej regulacji i w ciągu paru lat wybito prawie wszystkie foki, co zmusiło łowców do wycofania się z regionu, a Wyspa Livingstona przez lata pozostała opuszczona. W XX w. zaczęto prowadzić tu badania naukowe m.in. z zakresu geologii, glacjologii, biologii i klimatologii. Na wyspie funkcjonują cztery sezonowe stacje badawcze: hiszpańska Juan Carlos I, bułgarska Kliment Ochridski, chilijska Guillermo Mann i Cape Shirreff Field Camp.

Na terenie bułgarskiej bazy działa muzeum Wyspa Livingstona – Lame Dog Hut – od 2012 roku oddział Narodowego Muzeum Historycznego w Sofii, ulokowane w najstarszym zachowanym budynku na wyspie, wzniesionym w 1988 roku, który w 2015 roku został wpisany na listę historycznych miejsc i pomników w Antarktyce (ang. Historic Sites and Monuments in Antarctica)) jako HSM 91: Lame Dog Hut at the Bulgarian base St. Kliment Ohridski, Livingston Island. Wyspa Livingstona jest jednym z popularnych celów turystyki antarktycznej.

Do wyspy zgłaszają roszczenia terytorialne Argentyna, Chile i Wielka Brytania.