Wywierzysko, reokren – typ bardzo wydajnego źródła krasowego[1]. Najczęściej występuje w regionach górskich. Jest to przeważnie źródło typu wokluzyjskiego (od nazwy francuskiej miejscowości – Fontaine-de-Vaucluse[2]) – nazwa źródła, w którym wypływają na powierzchnię wody podziemne na obszarach krasowych. Wydajność takiego źródła może być znaczna; jeśli jest mniejsza od ilości wody wpływającej do ponoru (wchłonu), wówczas mówimy o ujemnym bilansie zlewni.
Przykładami wywierzysk są Lodowe Źródło w Dolinie Kościeliskiej oraz wywierzyska Chochołowskie, Bystrej, Goryczkowe i Olczyskie w Tatrach[1], a także Siedem Źródeł na Górze Świętej Anny[3].
Wywierzyska bywają mylone z wypływem krasowym, którego przykładem jest Wypływ spod Pisanej w Tatrach, w Dolinie Kościeliskiej.
Rzadko w Polsce spotykany rodzaj wywierzyska wypływającego w jaskini znajduje się w rezerwacie przyrody Zimny Dół[4].
Wywierzyska zasiedlane są przez gatunki związane z wodami podziemnymi oraz strumieniami czy potokami. Organizmy występujące w reokrenach to: krenobionty i krenofile.
Wywierzyska są elementem jaskiniowego systemu wód krasowych. Są wykorzystywane przy nurkowaniu jaskiniowym. W Polsce są tylko dwa nadające się do tego celu: w Jaskini Kasprowej Niżnej i Wywierzysku Bystrej[5].