Back Yingzao Fashi Catalan Yingzao Fashi English Yingzao Fashi Spanish Yingzao Fashi French Yingzao Fashi ID 営造法式 Japanese Yingzao Fashi Portuguese Инцзао Фаши Russian Yingzao Fashi Serbo-Croatian 营造法式 Chinese
Yingzao Fashi (chiń. upr. 營造法式; pinyin Yíngzào Fǎshì) – traktat o architekturze i rzemiośle budowlanym napisany przez chińskiego architekta Li Jie (李誡, 1065–1110)[1], dyrektora ds. budynków i budownictwa za czasów dynastii Song w Chinach. W latach 1097–1100 dokonał on redakcji wielu wcześniejszych traktatów na temat architektury. Do roku 1100 ukończył własne dzieło architektoniczne, które podarował cesarzowi Zhezongowi z dynastii Song[2][3], którego następca, cesarz Huizong z dynastii Song, polecił wydanie księgi w 1103 r. Miała ona zapewnić standardy architektoniczne na użytek budowniczych, architektów, umiejących czytać rzemieślników i wydziałów inżynieryjnych rządu centralnego[2][4][3]. Li Jie został mianowany dyrektorem budynków pałacowych[5]. Następnie Li pomagał nadzorować budowę biur administracyjnych, apartamentów pałacowych, bram i wież bramnych, rodowej świątyni dynastii Song, a także licznych świątyń buddyjskich[3].
W 1145 roku Wang Huan opublikował drugie wydanie księgi Li[4]. Kopię wydania z 1145 odkryto ponownie w 1919 r. i wydrukowano w tym samym roku (w 1925 ukazało się wydanie drugie, a w 1932 - trzecie, uzupełnione o dwa rozdziały, odnalezione w międzyczasie)[6]. W 1983 wydano w Pekinie bogato ilustrowaną edycję krytyczną. Księga jest obiektem licznych studiów, na Zachodzie i w Japonii[7].
- ↑ Guo 1998 ↓, s. 1–3.
- ↑ a b Guo 1998 ↓, s. 4.
- ↑ a b c Needham 1986 ↓, s. 84.
- ↑ a b Guo 1998 ↓, s. 6.
- ↑ Guo 1998 ↓, s. 5.
- ↑ Guo 1998 ↓, s. 9.
- ↑ Guo 1998 ↓, s. 10-11.