Zamsz (z niem. Sämisch[1]) – wyprawiona skóra zwierzęca nieposiadająca części licowej, miękka, ciągliwa, chłonna, o krótkim włóknie koloru naturalnego, żółtokremowego lub sztucznie barwiona.
Skóra może pochodzić z takich zwierząt jak: sarny, łosie, jelenie, owce, renifery lub kozy. Garbowanie zamszu odbywa się metodą tłuszczową. Najczęściej stosuje się go do wyrobu rękawiczek, bandaży, ścierek do szkła optycznego, obuwia[2] lub wierzchniej odzieży. W grupie naturalnych zamszów najpopularniejsza jest ircha, czyli wyprawiona cienka skóra, najczęściej owcza[3].
Wytwarza się także zamsz sztuczny, który jest tworzywem skóropodobnym, przypominającym naturalny zamsz. Zamszem nazywana jest również tkanina bawełniana krótko strzyżona, przypominająca zamsz naturalny, a wykorzystywana jako materiał na ubrania sportowe.
Rozwój zamszownictwa (rzemiosła zajmującego się produkcją zamszu) w Polsce przypada na XV-XVI wiek. Zamsz jest wytwarzany podczas specjalnego rodzaju garbowania podobnego do białoskórnictwa. Zamszownictwo najbardziej rozwinęło się w miastach takich jak: Gdańsk, Kraków i Lwów (zamszownicy ormiańscy).