Zgoda sandomierska

Sytuacja wyznaniowa w I Rzeczypospolitej 1573
Rzeczpospolita Obojga Narodów w 1569 roku

Zgoda sandomierska (ugoda sandomierska, łac. Consensus Sandomiriensis) – porozumienie pomiędzy wyznaniami ewangelickimi w I Rzeczypospolitej: luteranami, ewangelikami reformowanymi oraz braćmi czeskimi zawarte 14 kwietnia 1570 roku w Sandomierzu[1]. Nie brali w nim udziału bracia polscy. Intencją była wspólna obrona przed kontrreformacją i zaprzestanie walk między różnymi wyznaniami protestanckimi. Postanowiono uznawać wzajemnie sakramenty oraz kaznodziejów. Planowano wspólne synody.

Stworzono projekt konstytucji (ustawy sejmowej), w której postulowano zrównanie prawne z katolikami. Chciano również zniesienia jurysdykcji kościelnej w odniesieniu do osób świeckich, darowania zaległych dziesięcin oraz wprowadzenia wolności wyznania.

 Zobacz też kategorię: Sygnatariusze zgody sandomierskiej.
  1. Tekst: Zarys dziejów Powstania i upadku reformacji w Polsce. Warszawa 1903, t. 1, s. 237-241.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne