Skrócenia przez znak specjalny, to trzeci - po suspensji i kontrakcji - najbardziej skomplikowany rodzaj abrewiacji średniowiecznych. Znaki specjalne wywodzą się not tyrońskich, lecz stosowały także reguły suspensji oraz kontrakcji. Znaki specjalne – podobnie jak noty tyrońskie – powstały z przekształcenia liter łacińskich lub też ich charakterystycznych części. J. Szymański proponuje podział specjalnych na znaki właściwe i znaki niewłaściwe. Znaki specjalne właściwe mają dość precyzyjnie przypisane znaczenie fonetyczne, choć – wobec dużej swobody pisarzy średniowiecznych – zdarzają się odstępstwa od zasad. Znaki specjalne niewłaściwe nie mają stałego znaczenia, lecz zmienne: w zależności od pozycji, w jakiej się znajdują i litery, przy której stoją, mogą oznaczać różne zgłoski, sylaby czy litery usunięte z wyrazu.