Zoochoria, zwierzęcosiewność – rozprzestrzenianie diaspor roślinnych (nasion, zarodników, rozmnóżek) przez zwierzęta. Diaspory mogą być przenoszone na zewnątrz zwierzęcia, mogą być zjadane i następnie wydalane lub też są przez zwierzęta ukrywane jako zapas żywności i w miejscu ukrycia rozpoczynają swój wzrost[1]. Rośliny rozsiewające się przez zoochorię mają szczególne przystosowania do takiego sposobu rozsiewania, np. nasiona zaopatrzone w haczyki przyczepiające je do sierści zwierząt, specjalne ciałka zachęcające (tzw. elajosomy) mrówki do zabierania nasion, albo jadalne części owocu[2].
Rodzaje zoochorii w zależności od sposobu przenoszenia diaspor przez zwierzęta[1]:
ektozoochoria, epizoochoria, epichoria – przenoszenie przez zewnętrzne części ciała zwierzęcia. Diaspory mogą być przyczepione np. do sierści, piór, śluzu pokrywającego ciało itp.
endozoochoria, endochoria – diaspory wnikają do wnętrza ciała zwierzęcia, przeważnie do układu pokarmowego, gdy zwierzę zjada nasiona i owoce
synzoochoria – nasiona i owoce gromadzone są przez zwierzęta w różnych kryjówkach. W ten sposób rozsiewane są między innymi żołędzie, orzechy laskowe i orzechy włoskie. W rozsiewaniu poprzez magazynowanie uczestniczą głównie ptaki oraz mrówki. W przypadku gdy diaspory są niszczone w przewodzie pokarmowym przypadkowe upuszczanie przez spożyciem określane jest jako dyszoochoria.
W zależności od grupy zwierząt uczestniczących w przenoszeniu diaspor wyróżnia się: