Back اضطهاد دقلديانوس Arabic اضطهاد ديوكلتيانوس ARZ Böyük təqib Azerbaijani Вялікае ганенне Byelorussian Диоклецианови гонения Bulgarian Persecució de Dioclecià Catalan Diocletianic Persecution English Persekutado de Diokleciano Esperanto Persecución de Diocleciano Spanish آزار و اذیت دیوکلتیانی Persian
Dioklecijanovi progoni, rjeđe (i u kontekstu kasne antike) Veliki progoni, je naziv za posljednje velike progone kršćana od strane vlasti Rimskog Carstva, a koji su se zbili početkom 4. vijeka.
Dioklecijanovi progoni su dobili ime po caru Dioklecijanu, jednom od vladara tadašnje tetrarhije, koji je 303. zajedno sa svojim kolegama Maksimijanom, Galerijem i Konstancijem Klorom izdao niz edikata kojima se pod prijetnjom strogih kazni zahtijeva od kršćanskih vjernika da prakticiraju tradicionalne rimske obrede; kasniji edikti su, pak, bili usmjereni protiv kršćanskog svećenstva te doveli do konfiskacije crkvene imovine i spaljivanja crkvenih knjiga i tekstova.
Progoni su bili različiti po svom intenzitetu u različitim dijelovima Carstva - na zapadu, u Britaniji i Galiji su bili najslabiji, a u istočnim provincijama najžešći. U nekoliko navrata su edikti poništavani, da bi ih formalno ukinuo tek Milanski edikt koga su 313. donijeli carevi Konstantin i Licinije.[1]