J. Edgar Hoover

J. Edgar Hoover
J. Edgar Hoover godine 1961.
1. direktor Federalnog biroa za istrage
Na dužnosti 23. mart 1935 – 2. maj 1972
Predsjednik	Franklin D. Roosevelt Harry S. Truman Dwight D. Eisenhower John F. Kennedy Lyndon B. Johnson Richard Nixon
Zamjenik	Clyde Tolson
Prethodnik	sam sebe (kao direktor Biroa za istrage)
Nasljednik	L. Patrick Gray
6t. direktor Biroa za istrage
Na dužnosti 10. maj 1924 – 22. mart 1935
Predsjednik	Calvin Coolidge Herbert Hoover Franklin D. Roosevelt
Prethodnik	William J. Burns
Nasljednik	sam sebe (kao direktor FBI)
Rođen/a	(1895-01-01)1. 1. 1895. Washington, D.C. SAD
Umro/la	2. 5. 1972. (dob: 77) Washington, D.C. SAD
Ime po rođenju	John Edgar Hoover
Alma mater	George Washington University (LL.B. 1916) (LL.M. 1917)
Religija	prezbiterijanac
Potpis

John Edgar Hoover (1. januar 1895 – 2. maj 1972) bio je američki policajac i obavještajac, poznat kao prvi direktor Federalnog biroa za istrage (FBI), a na kome je mjestu (uključujući prethodni mandat na čelu Biroa za istrage Ministarstva pravde bio od 1924. do smrti, te tokom svoje gotovo poluvijekovne karijere izgradio reputaciju jednog od najsposobnijih i najefikasnijih državnih službenika, ali je kasnije postao i jedna od najkontroverznijih ličnosti SAD u 20. vijeku.

Hoover je nakon studija prava karijeru zaposlivši se u Ministarstvu pravde nedugo nakon ulaska SAD u Prvi svjetski rat; dodijeljen je Birou za istrage, gdje se istakao prikupljanjem obavještajnih podataka o stranim državljanima, a nakon rata je, tokom tzv. Prve crvene panike provodio Palmerove racije protiv anarhista i drugih radikalnih ljevičara. Brzo je napredovao u službi, pa je već 1921. godine imenovan zamjenikom direktora, da bi 1924. godine postao direktor.

Biro je u vrijeme Hooverovog dolaska na njegovo čelo bio slabo financiran, vođen, neefikasan i notorno korumpiran. Mladi direktor je, pak, odmah počeo sa nizom administrativnih i drugih reformi koje su uključivale stvaranje bogate baze podataka, osnivanje kriminalističke laboratorije, korištenje pionirskih forenzičkih i drugih kriminalističkih tehnika, te inzistiranje na angažmanu isključivo fakultetski obrazovanih, odnosno u psihofizičkom smislu superiornih agenata. Javnost je za Hoovera doznala tek 1930-ih, kada je vješto iskoristio seriju pljački banaka na Srednjem zapadu i drugih zločina koje lokalne i državne policije nisu mogle riješiti kako bi ishodio nova sredstva i ovlasti za svoju službu. Tada je ostvario i bliske veze sa Hollywoodom i medijima, koji će tokom sljedećih nekoliko godina propagirati FBI kao najbolju policijsku agenciju u zemlji i svijetu. Tokom Drugog svjetskog rata je uspješno eliminirao njemačke i druge osovinske obavještajne i saboterske mreže na teritoriju SAD, a u suradnji sa britanskim obavještajnim službama je sudjelovao u projektu Venona kojim se suzbijala sovjetska špijunaža.

Hoover se nakon izbijanja Hladnog rataistakao kao jedan od najgorljivijih antikomunista, tvrdeći da komunisti i njegovi simpatizeri predstavljaju daleko veću opasnost po SAD od organiziranog kriminala i drugih radikalnih grupa. 1960-ih se taj stav proširio i na pokret za građanska prava američkih crnaca, a u praksi provođen kroz kontroverzni program COINTELPRO gdje su različite "subverzivne" organizacije bile podvgrnute sistematskom prisluškivanju, progonu i korištenju agenata provokatora, pri čemu su se koristile protuzakonite metode. Iako se sa Hooverom i njegovim metodama nije slagao veliki dio američkog političkog establishmenta, uključujući njegove nominalne pretpostavljene, Hoover je na mjestu direktora ostao do smrti, a što se tumači time da je kroz svoje obavještajne aktivnosti akumulirao toliko "prljavog rublja" o svim najvažnijim političarima da ga se nitko nije usudio smijeniti.

Hoover, koji se za vrijeme života slavio kao neupitni heroj, je nakon smrti, pak, postao predmetom špekulacija, glasina i nikada dokazanih tvrdnji o navodnoj homoseksualnosti, odnosno da je zbog ucjene ili strasti prema kocki bio na platnom popisu Mafije.