Back John Maynard Keynes Afrikaans John Maynard Keynes ALS ጆን መይነርድ ከይንዝ Amharic John Maynard Keynes AN جون مينارد كينز Arabic دجون ميينارد كيينز ARY كينز ARZ John Maynard Keynes AST John Maynard Keynes Aymara Con Meynard Keyns Azerbaijani
„Keynes” preusmjerava ovdje. Za ostala značenja, v. Keynes (razvrstavanje).| John Maynard Keynes | |
|---|---|
| Keynesijanska ekonomija | |
 Keynes godine 1933. | |
| Rođen/a | 5. 6. 1883. Cambridge, Engleska |
| Umro/la | 21. 4. 1946. (dob: 62) Tilton, East Sussex, Engleska |
| Nacionalnost | britanska |
| Polje | Politička ekonomija, vjerojatnost |
| Alma mater | King's College, Cambridge |
| Uticaj od | Adam Smith, David Ricardo, John Stuart Mill, Thomas Malthus, Silvio Gesell, G. E. Moore, Alfred Marshall, Knut Wicksell, Dennis Robertson |
| Opozicija prema | Karl Marx, Alfred Marshall, Arthur C. Pigou, Dennis Robertson, Friedrich Hayek |
| Uticaj na | T. K. Whitaker, Patrick Lynch, Michał Kalecki, Simon Kuznets, Paul Samuelson, John Hicks, G. L. S. Shackle, William Vickrey, John Kenneth Galbraith, Karl Schiller, Joseph Stiglitz, Paul Krugman, James K. Galbraith |
| Doprinosi | Makroeconomika, keynesijanska ekonomija, Preferenca likvidnosti, Množenje troška, Model agregatne ponude i potražnje |
John Maynard Keynes, baron Keynes od Tiltona[1] (5. jun 1883 - 21. april 1946) je bio engleski ekonomista čije su radikalne ideje imale ogroman uticaj na modernu ekonomiju i političku teoriju. Posebno je zapamćen kao zagovarač vladine politike intervencionisanja, po kojoj bi vlada mogla koristiti fiskalne i monetarne mere da bi ciljano ublažila efekte ekonomske recesije, depresije i eksplozija. Mnogi ga smatraju osnivačem moderne makroekonomije.[2][3][4][5] Njegove ideje su osnova škole mišljenja poznate kao Kejnsova ekonomja i njenih raznih ogranaka.[6]
Tokom 1930-tih, Kejns je predvodio revoluciju ekonomskog razmišljanja, osporavajući ideje neoklasične ekonomije koja je tvrdila da bi slobodna tržišta, u kratkim do srednjoročnih termina, automatski pružila potpunu zaposlenost, dokle god su radnici fleksibilni u pogledu njihovih platnih zahteva. On je umesto toga zastupao stav da agregatna potražnja određuje sveukupni nivo ekonomske aktivnosti i da neadekvatna agregatna potražnja može da dovede dugačkih perioda visoke nezaposlenosti. Sledstveno Kejnsovoj ekonomiji, državna intervencija je neophodna da bi se regulisali ciklusi „brzog rasta i raspada“ ekonomske aktivnosti.[7] Kejns se zalagao za primenu fiskalne i monetarne politike kojom bi se ublažili negativni efekti ekonomskih recesija i depresija. Nakon izvijanja Drugog svetskog rata, Kejnsove ideje u pogledu ekonomske politike su našle primenu u vodećim Zapadnim ekonomijama. Godine 1942, Kejnsu je dodeljena titula naslednog plemića, te je postao baron Kejns od Tiltona u okrugu Saseks.[8] Kejns je umro 1946. godine. Tokom 1950-tih i 1960-tih, uspeh Kejnsove ekonomije je doveo do toga da su skoro sve kapitalističke vlade prihvatile njegove stavove.
Kejnsov uticaj je opao tokom 1970-tih, delom kao posledica problema sa inflacijom koja je počela da se ispoljava u angloameričkim ekonomijama od početka dekade, a delom zbog kritika Miltona Fridmana i drugih ekonomista koji su bili pesimistični u pogledu sposobnosti vlada da regulišu ekonomske cikluse putem fiskalne politike.[9] Međutim, nastup globalne finansijske krize iz 2007–08 je uzrokovao ponovni uspon Kejnsovog gledišta. Kejnsova ekonomija pruža teoretsku osnovu za ekonomsku politiku koju je Predsednik Barack Obama preduzeo u SAD u odgovoru na krizu, kao i premijer Gordon Brown u Ujedinjenom Kraljevstvu, i drugi državnici u njihovim zemljama.[10]
Godine 1999, Time magazin je uvrstio Kejnsa u spisak 100 najvažnijih i najuticajnijih ljudi 20. veka, komentarušući da je to bila: „njegova radikalna ideja da vlade trebaju da potroše novac koji nemaju da bi spasle kapitalizam.“[11] Njega je žurnal The Economist opisao kao „najpoznatijeg britanskog ekonomistu 20. veka.“"[12] Osim što je bio ekonomista, Kejns je takođe bio u državnoj službi, kao direktor Engleske banke, pripadnik Blumsburske grupe intelektualaca,[13] patron i sakupljač umetnosti, direktor Britanskog eugenskog društva, savetnik nekoliko dobrotvornih družtava, uspešni privatni investitor, pisac, filozof, i farmer.
- ↑ Jenkins, Nicholas. „John Maynard Keynes 1st Baron Keynes (I7810)”. W. H. Auden – 'Family Ghosts'. Stanford University. Arhivirano iz originala na datum 2013-10-26. Pristupljeno 18 October 2011.
- ↑ Daniel Yergin and Joseph Stanislaw. „book extract from The Commanding Heights” (PDF). Public Broadcasting Service. Pristupljeno 13 November 2008.
- ↑ „How to kick-start a faltering economy the Keynes way”. BBC. 22 October 2008. Pristupljeno 13 November 2008.
- ↑ Cohn, Steven Mark (2006). Reintroducing Macroeconomics: A Critical Approach. M.E. Sharpe. str. 111. ISBN 0-7656-1450-2.
- ↑ Davis, William L, Bob Figgins, David Hedengren, and Daniel B. Klein. "Economic Professors' Favorite Economic Thinkers, Journals, and Blogs," Econ Journal Watch 8(2): 126–146, May 2011.[1]
- ↑ Skidelsky, Robert (2003). John Maynard Keynes: 1883–1946: Economist, Philosopher, Statesman. Pan MacMillan Ltd. str. 14, 43–46, 456, 263, 834. ISBN 0330488678.
- ↑ Time Value of Money. „How John Maynard Keynes Changed the World of Economics”. InvestingAnswers. Arhivirano iz originala na datum 2015-02-21. Pristupljeno 2 October 2013.
- ↑ London Gazette: no. 35586. p. 2475. 5 June 1942. Pristupljeno 4 August 2009.
- ↑ „To Set the Economy Right”. Time magazine. 27 August 1979. Arhivirano iz originala na datum 2012-11-04. Pristupljeno 13 November 2008.
- ↑ Chris Giles in London, Ralph Atkins in Frankfurt and Krishna Guha in Washington. „The undeniable shift to Keynes”. Financial Times. Arhivirano iz originala na datum 2009-05-27. Pristupljeno 23 January 2009.
- ↑ Robert Reich (29 March 1999). „The Time 100: John Maynard Keynes”. Time (magazine). Pristupljeno 18 June 2009.
- ↑ „The IMF in Britain: Toothless truth tellers”. Economist.com. 11 May 2013. Pristupljeno 2 October 2013.
- ↑ „The Bloomsbury Group”. Therem.net. 22 August 2007. Pristupljeno 26 May 2012.