Mihajlo Idvorski Pupin | |
Rođenje | Idvor, Austrijsko carstvo | 9. 10. 1854.
---|---|
Smrt | 12. 3. 1935. (dob: 80) Njujork, SAD |
Polje | fizika, elektrotehnika, matematika |
Alma mater | Univerzitet Columbia Humboltov univerzitet u Berlinu |
Akademski mentor | Robert Andrews Millikan Edwin Howard Armstrong |
Poznat po | Pupinov kalem (telefonija); višestruka i bežična telegrafija, rentgenologija |
Istaknute nagrade | Medalja Elliotta Cressona (1905.) Edisonova medalja (1920.) |
Mihajlo Pupin ili punim imenom Mihajlo Idvorski Pupin (9. oktobar 1854[1][2] — 12. mart 1935) bio je srpski i američki naučnik, pronalazač, profesor na Univerzitetu Kolumbija, nosilac jugoslovenskog odlikovanja Beli orao Prvog reda i počasni konzul Srbije u SAD. Bio je i jedan od osnivača i dugogodišnji predsednik Srpskog narodnog saveza u Americi. Takođe je dobio i Pulicerovu nagradu (1924) za autobiografsko delo „Od doseljenika do pronalazača“ (engl. From immigrant to inventor)[3][4].
Mihajlo Pupin je tokom svog naučnog i eksperimetalnog rada dao značajne zaključke važne za polja višestruke telegrafije, bežične telegrafije i telefonije, potom rentgenologije, a ima i velikih zasluga za razvoj elektrotehnike. Njegovo najvažnije, najslavnije otkriće su bili Pupinovi kalemovi zbog čega se njemu u čast proces korištenja tih kalemova u telefonskim razgovorima na velikim razdaljinama nazvan pupinizacija.
Dobitnik je mnogih naučnih nagrada i medalja, bio je član Francuske akademije nauka, Srpske kraljevske akademije, predsednik New Yorkške akademije nauka, predsjednik američkog saveza za napredak nauke i počasni doktor 18 univerziteta. Po njemu je pored ostalog dobio ime i beogradski institut koji se od 1946. godine zove Mihajlo Pupin.