Rezonancija

Za ostala značenja, vidi Rezonancija (razvrstavanje).

„Rezonanca” preusmjerava ovdje. Za ostala značenja, v. Rezonanca (razvrstavanje).

Rezonancija ili rezonanca (lat. resonantia - odjek, odzvanjanje^[3]) je fizička pojava koja nastaje u oscilujućem sistemu, kada se učestanost vanjske sile poklapi sa sopstvenom frekvencijom tela na koje deluje, i tako postigne najveća amplituda titranja.^[4] Pojava rezonancije zavisi od prigušenja, tj. odnosa energije gubitaka i ukupne energije sistema.

Rezonancija se uočava u mnogim područjima fizike: mehanici, akustici, elektrotehnici, atomskoj i nuklearnoj fizici. Npr. u mehanici se rezonancija uočava kod vibriranja tela oko njegove vlastite vibracione frekvencije. Mala i ponavljana pokretna sila proizvodi vibracije većih amplituda. Kretanje ljuljaške je primer oscilatornog kretanja. Bilo da se ljuljaška njiše brzo ili sporo, prema i od, za svaki potpuni njihaj treba isto vreme. Frekvencija kretanja zavisi samo od dužine užeta koja nosi masu koja se njiše.

Od poznatog slučaja kolapsa Takoma mosta, kada je frekvencija vetra dovela čitav most u rezonanciju, pri izgradnji mostova i solitera veoma se vodi računa o frekvencijama koje ih okružuju.^[4]

1. ↑ Katsuhiko Ogata (2005). System Dynamics (4th izd.). University of Minnesota. str. 617. 
2. ↑ Ajoy Ghatak (2005). Optics, 3E (3rd izd.). Tata McGraw-Hill. str. 6.10. ISBN 9780070585836. 
3. ↑ Hrvatski jezični portal
4. ↑ ^{4,0 4,1} Oscilacije