Back العصور الوسطى العليا Arabic Высокае Сярэдневякоўе Byelorussian Развито средновековие Bulgarian Plena edat mitjana Catalan Vrcholný středověk Czech Højmiddelalder Danish Hochmittelalter German Ώριμος Μεσαίωνας Greek High Middle Ages English Meza mezepoko Esperanto
Evropa i Sredozemlje
Evropa i Sredozemlje, ca. 1190
|
|
- Križarski ratovi
- (puna linija) Drugi križarski rat Louisa VII i Konrada III
- (linija i tačka) Treći križarski rat Richarda I, Phillipa II i Fridriha I
Visoki srednji vijek je bio historijski period koji je obuhvatao vrijeme između 11., 12. i 13. vijeka (c. 1001–1300). Visokom srednjem vijeku prethodnio je rani srednji vijek, a nakon njega je slijedio kasni srednji vijek, koji je završio oko 1500. godine.
Ključni historijski trend visokog srednjeg vijeka bio je nagli rast populacije u Evropi, što je dovelo do velikih društvenih i političkih promjena iz prethodne ere, renesanse 12. vijeka, uključujući i prvu pojavu ruralnog egzodusa i urbanizacije. Do 1250. znatni porast u populaciji mnogo je pogodovao evropskoj ekonomiji, dostigavši visine koje u nekim područjima neće opet biti viđene sve do 19. vijeka. Taj trend je u kasnom srednjem vijeku zaustavljen nizom nesreća, prije svega Crnom smrću, ali i brojnim ratovima i ekonomskom stagnacijom.
Od 780. godine i dalje, došlo je do kraja barbarskih invazija u Evropi,[1] te je ona postala bolje društveno i politički organizirana.[2] Karolinška renesansa dovela je do naučnog i filozofskog preporoda Evrope. Prvi univerziteti su osnovani u Bolonji, Parizu, Oxfordu i Modeni. Vikinzi su nastanili na Britanskim ostrvima, u Francuskoj i drugdje, dok su se skandinavska kršćanska kraljevstva razvijala. Mađari su u 10. vijeku zaustavili svoju ekspanziju, a do 1000. godine, kršćanska Ugarska Kraljevina priznata je u centralnoj Evropi, formirajući saveze sa regionalnim državama. Uz izuzetak kratkotrajnih mongolskih invazija u 13. vijeku, veliki upadi nomada su prekinuli. Moćno Bizantsko Carstvo Makedonske i Komninske dinastije postepeno je ustupala mjesto preporođenoj Srbiji i Bugarskoj i svom nasljedniku, Križarskoj državi od 1204. do 1261. godine, svo vrijeme suprotstavljajući se stalnoj prijetnji Seldžuka u Maloj Aziji.
U 11. vijeku, populacija sjeverno od Alpa počela je nastanjivati nova područja, a neki od njih su se vratili životu u divljini nakon pada Rimskog Carstva. U događanjima poznatim kao "velika raščišćavanja", velika šumska i močvarna prostranstva Evrope su raščišćena i iskorištena za kultivaciju. U isto vrijeme, naselja su se pomjerila dalje od tradicionalnih granica Karolinškog Carstva, dalje od Elbe, pri tome utrostručivši veličinu Njemačke. Katolička Crkva, dostigavši vrhunac svoje političke moći u to vrijeme, pozvala je vojske čitave Evrope u niz križarskih ratova protiv Seldžuka, koji su zauzeli Svetu Zemlju, tako osnovavki križarske države u Levantu. Ostali ratovi doveli su do sjevernih križarskih ratova, dok su kršćanska kraljevstva preotela Pirinejsko poluostrvo od Maura, a Normani su kolonizirali južnu Italiju, što je sve bilo dio velikog povećanja populacije i uzorka preseljavanja te ere.
Visoki srednji vijek proizveo je mnoge različite oblike intelektualnih, duševnih i umjetničkih djela. U tom dobu došlo je do porasta u etnocentrizmu, koji se kasnije razvio u moderni građanski nacionalizam u većini Evrope, uspona velikih talijanskih gradova-država, i uspona i pada islamske civilizacije u Al-Andalusu. Ponovno otkriće Aristotelovih djela navelo je Tomu Akvinskog i ostale mislioce tog perioda na razvoj skolastike, kombinacije katolicizma i antičke filozofije. Tokom većeg dijela tog vremenskog perioda, Konstantinopolj je ostao najgušće naseljen grad Evrope, a bizantska umjetnost je dostigla vrhunac u 12. vijeku. U arhitekturi, mnoge od najznačajnijih gotičkih katedrala sagrađene su tokom te ere.
Kriza kasnog srednjeg vijeka, počevši na početku 14. vijeka, označila je kraj ove ere.