Bashkimi i Kalmarit

Bashkimi i Kalmarit Kalmarunionen (Danisht, Norvegjisht, Suedisht) Kalmarin unioni (Finlandisht) Kalmarsambandið (Islandisht) Kalmar unioni (Grenlandisht) Kalmarsamveldið (Faroisht) Kalmara uniovdna (Samishtja veriore) Unio Calmariensis (Latinisht)
1397–1523
"Flamuri i mbretërive" siç përshkruhet nga Eriku i Pomeranisë më 1430 Stemat e Christian I, John & Christian II
Bashkimi i Kalmarit, rr. 1400
Gjendja	Bashkimi personal
Gjuhët e zakonshme	Zyrtare: Danishtja e mesme, Suedishtja e vjetër, Norvegjia e mesme, Latishtja e Rilindjes Të folura: Islandishtja e mesme, Faroishtja e vjetër, Nordishtja, Grenlandishtja norvegjeze, Gjermanishtja e mesme e ulët, Finlandishtja, Samishtja, Grenlandisht, Kareliane
Besimi	Katolicizmi romak
Qeveria
Lloji i qeverisjes	Bashkimi personal
Monarku
• 1397–1442a	Eriku i Pomeranisë (i pari)
• 1513–23b	Christian II (i fundit)
Kuvendi	Riksråd dhe Herredag (një në çdo mbretëri)
Epoka historike	Mesjeta e vonë
• Fillimi	17 qershor 1397
• Rebelimi i Engelbrekt	1434–1436
• Gjakderdhja e Stokholmit	nëntor 1520
• Gustav Vasa zgjidhet si Mbreti i Suedisë	1523
• Danimarka-Norvegjia u themelua.	1523
Sipërfaqja
• Gjithsej	2,839,386 km2 (1,096,293 sq mi)
Ekonomia
Monedha	Mark, Örtug, Norwegian penning, Swedish penning
Të dhëna të tjera
Paraprirë nga Pasuar nga Mbretëria e Danimarkës Mbretëria e Norvegjisë Mbretëria e Suedisë Danimarka-Norvegjia Mbretëria e Suedisë
Margaret I sundoi Danimarkën 1387–1412, Norvegjinë 1388–1389 dhe Suedinë 1389–1412 Christian II sundoi Danimarkën dhe Norvegjinë 1513–1523; Suedia 1520–1521

Bashkimi i Kalmarit (danisht, norvegjisht dhe suedisht: Kalmarunionen; finlandisht: Kalmarin unioni; latinisht: Unio Calmariensis) ishte një bashkim personal në Skandinavi, i rënë dakord në Kalmar në Suedi, që nga viti 1397 deri më 1523 u bashkua nën një monark të vetëm tre mbretëri të Danimarkës, Suedisë (në atë kohë duke përfshirë shumicën e Finlandës së sotme) dhe Norvegjisë, së bashku me kolonitë përtejdetit të Norvegjisë^[a] (atëherë duke përfshirë Islandën, Grenlandën^[b], Ishujt Faroe dhe Ishujt Veriorë të Orkney dhe Shetland).

Bashkimi nuk ishte mjaft i vazhdueshëm; pati disa ndërprerje të shkurtra. Ligjërisht, vendet mbetën shtete të veçanta sovrane. Megjithatë, politikat e tyre të brendshme dhe të jashtme drejtoheshin nga një monark i përbashkët. Zgjedhja e Gustav Vasës si Mbret i Suedisë më 6 qershor 1523 dhe hyrja e tij triumfuese në Stokholm njëmbëdhjetë ditë më vonë, shënuan shkëputjen përfundimtare të Suedisë nga Bashkimi i Kalmarit. Formalisht, mbreti danez e njohu pavarësinë e Suedisë më 1524 në Traktatin e Malmö.
Gabim referencash: Etiketat <ref> ekzistojnë për një grup të quajtur "lower-alpha", por nuk u gjet etiketa korresponduese <references group="lower-alpha"/>