Periudha Meixhi (Japonisht: 明治?, Meiji) është një periudhë e historisë japoneze e cila zgjati nga 23 tetor 1868 deri më 30 korrik 1912.[1] Kjo periudhë përfaqëson gjysmën e parë të Perandorisë së Japonisë, gjatë së cilës periudhë populli japonez u zhvendos nga të qenit një shoqëri e izoluar feudale në rrezik kolonizimi nga fuqitë perëndimore në paradigmën e re të një kombi modern, të industrializuar dhe një fuqie të madhe të shfaqur, të ndikuar nga idetë shkencore, teknologjike, filozofike, politike, juridike dhe estetike perëndimore. Si rezultat i një adoptimi të tillë me shumicë të ideve rrënjësisht të ndryshme, ndryshimet në Japoni ishin të thella dhe ndikuan në strukturën e saj shoqërore, politikën e brendshme, ekonominë, ushtrinë dhe marrëdhëniet e jashtme. Periudha korrespondonte me mbretërimin e Perandorit Meixhi. Ajo u parapri nga epoka e Keiō dhe u pasua nga epoka Taishō, me pranimin e Perandorit Taishō.