Tauhid

Tauhid (Arab : توحيد ) nurutkeun lughot hartina ngaésakeun.^[1] Sedengkeun nurutkeun saréat tauhid hartina ngaésakeun Alloh.^[1] Jadi nu dimaksud élmu Tauhid nyaéta élmu nu ngabahas ngeunaan aqidah atawa kapercayaan ka Alloh nu dumasar kana dalil-dalil nu bener.^[1] Tauhid dina Islam téh mangrupakeun konsép akidah anu ngékédkeun ka-ésa-an Allah. Islam ngajar yén Allah téh Maha Ésa, lain dina harti bilangan, tapi yén Allah teu mibanda babarengan atawa naon-naon anu saperti ka Anjeunna. Kaésa-an Allah ngaliput dzat-Na, anu hartina teu aya anu saperti dzat-Na. Dzat Allah lain barang jeung teu boga sipat-sipat barang, sabab Allah téh nu nyiptakeun sagala barang jeung sipat-sipatna. Allah geus aya saméméh sagala ciptaan aya, tur Allah teu bisa dibayangkeun ku pikiran manusa lantaran naon anu kabayang ku manusa ngan saukur nu bisa dirasakeun ku pancaindera. Allah teu sarua jeung naon waé, sarta ngalaksanakeun tauhid ogé nyingkahan syirik mangrupa konsékuénsi tina kalimah sahadat anu diikrarkeun ku jalma muslim.

Dina tauhid rububiyah ngékédkeun yén Allah téh hiji-hijina Rabb, nyaéta Pangawasa anu nyiptakeun, ngatur, sarta mibanda karajaan sakabéh alam. Salaku Rabb, Allah téh Nu Nyiptakeun, Nu Méré rejeki, Nu Ngahirupkeun jeung Nu Ngahinakeun, ogé Nu Nga-rahman jeung Ngarugikeun. Sagala urusan anu diatur ku Allah téh pasti mangrupa kahadéan, sarta Anjeunna Maha Kawasa kana sagala anu dipikahayang. Dina Al-Quran disebutkeun, "Sagala nyiptakeun jeung urusan téh hak-Na" (Al-A'raf: 54).

Tauhid Asma wa Sifat ngakuan kasampurnaan Allah ngaliwatan ngaran jeung sifat-Na anu mulya, boh sifat dzat boh sifat paripolah-Na. Ngaran jeung sifat Allah dipikanyaho ngaliwatan Al-Quran jeung Sunnah kalayan harti anu écés, lain hasil tina akal manusa. Sanajan kitu, ngaran jeung sifat Allah téh teu aya watesna, sarta sabagian gedé dirahasiakeun dina elmu gaib-Na.

Tauhid Uluhiyah ngékédkeun yén Allah téh hiji-hijina nu wajib disembah dina sagala wujud ibadah ku sakumna mahluk-Na. Pangakuan kana Allah salaku Rabb ngabogaan konsékuénsi yén sakumna panyembahan kudu ukur dipasrahkeun ka Anjeunna. Ibadah téh nyaéta ngabdikeun diri ka Allah kalayan ngalaksanakeun parentah-Na sarta nyingkahan larangan-Na salila hirup. Nyembah ka lian ti Allah, sanajan tetep nyembah ka Allah, dianggap syirik, nyaéta dosa anu pangbadagna dina Islam.

1. ↑ ^{a b c} Matheer, Muksin. 2016. 1001 Tanya Jawab dalam Islam. Lembar Langit Indonesia ISBN 9786023770199