Ang kalapagang panlupalop (Ingles: continental shelf) ay ang kalupaan sa ilalim ng dagat na karugtong ng isang lupalop, na nagdudulot ng may kababawang karagatan na tinatawag na dagat kalapagan. Lumitaw ang karamihan sa mga kalapagan noong mga panahong glasyal at panahong interglasyal. Tinatawag na kalapagang insular ang kalapagang nakapaligid sa isang pulo.
Ang marheng panlupalop, sa pagitan ng kalapagang panlupalop at ng kapatagang abisal, na binubuo ng isang matarik na dalisdis panlupalop, na pinapalibutan ng mga patag na angat ng lupalop, kung saan bumubuhos pababa sa dalisdis ang sedimento mula sa lupalop sa itaas at naiipon bilang isang bunton ng sedimento sa ibaba ng dalisdis. Lumalawak ng hanggang 500 km (310 mi) mula sa dalisdis, binubuo ito ng mga makapal na sedimentong dineposito sa pamamagitan ng mga agos turbiyedad mula sa kalapagan at dalisdis.[1][2] Intermedyo ang pagkahilig ng angat panlupalop sa pagitan ng mga pagkahilig ng dalisdis at kalapagan.
Sa ilalim ng Kumbensiyon ukol sa Batas ng Dagat ng Mga Nagkakaisang Bansa, binigyan ng legal na kahulugan ang kalapagang panlupalop bilang bahagi ng lalim ng dagat na karatig ng baybayin ng isang partikular na bansang nagmamay-ari dito.