Sikolohiyang pampakikitungo

Huwag ikalito sa sikolohiyang panglipunan.

Ang sikolohiyang panlipunan, sikolohiyang pampakikitungo, sikolohiyang pampakikipagkapuwa, sikolohiyang pampakikisalamuha o sikolohiya ng pakikipamuhay sa kapuwa (Ingles: social psychology) ay ang pag-aaral sa kung paano ang interaksiyon o paano nakikipag-ugnayan ang mga tao at mga pangkat ng mga tao. Ang mga iskolar sa ganitong pook na interdisiplinaryo ay karaniwang mga sikologo o kaya mga sosyologo, bagaman ang lahat ng mga sikologong panlipunan ay kapwa gumagamit ng indibiduwal at pangkat bilang mga yunit ng analisis.^[1]

Sa kabila ng kanilang pagiging magkahalintulad, ang mga mananaliksik na pangsikolohiya at pangsosyolohiya ay may gawi na pag-ibahin o paghiwalayin ang kanilang mga layunin, mga pagharap, mga paraan, at terminolohiya. Pinapaburan din nila ang magkahiwalay na mga diyaryong pang-akademiya at mga samahang pamprupesyon. Ang pinakadakilang kapanahunan ng pagtutulungan sa pagitan ng mga sosyologo at mga sikologo ay noong mga panahon na pagkatapos na pagkatapos ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig.^[2] Bagaman mayroong tumataas na pagbubukod at espesyalisasyon sa kamakailang mga taon, ilang mga antas ng pagpapatung-patong at impluwensiya ang nananatili sa pagitan ng dalawang mga disiplinang ito.^[3]

1. ↑ Social Psychology, David G. Myers, McGraw Hill, 1993. ISBN 0-07-044292-4.
2. ↑ Sewell, W. H. (1989). Some reflections on the golden age of interdisciplinary social psychology. Annual Review of Sociology, Vol. 15.
3. ↑ The Psychology of the Social, Uwe Flick, Cambridge University Press, 1998. ISBN 0-521-58851-0.