Teorya ng natatanging relatibidad

Tungkol ito sa teorya ni Einstein noong 1905, para sa sumunod noong 1916 tingnan ang Pangkalahatang relatibidad ni Einstein.

Ang teoriya ng natatanging relatibidad o teoriya ng natatanging kapamanggitan (special relativity o special theory of relativity;^[1] dinadaglat bilang SR) ay ang pangalan ng unang panukala o teoriyang pampisika na inithala ni Albert Einstein noong 1905.^[1] Pinalitan nito ang nosyong Newtonyano ng espasyo at panahon at isinama ang elektromagetismong inilalarawan ng ekwasyon ni Maxwell. Tinatawag ang teorya na espesyal dahil natatanging kaso ito ng prinsipyo ng relatibidad ni Einstein na kung saan hindi iniintindi ang epekto ng grabedad.

Pagkaraang mapag-aralan pa ng husto ni Einstein ang relatibidad, muli siyang naglathala ng pangalawang teoriya.^[1] Pagkaraan ng sampung taon, inilathala ni Einstein ang teorya ng pangkalahatang relatibidad (general relativity) na isinama ang grabitasyon.

Tungkol ang relatibidad sa kalikasan ng oras (panahon), espasyo (patlang), masa, at enerhiya. Humantong ang mga paliwanag at mga pananaw ni Einstein hinggil sa mga ito, na kaiba mula sa mga naunang pananaw, patungo sa maraming iba't ibang bagong mga pagkakatuklas. Isa sa mga ito ang kapangyarihang nukleyar o lakas nukleyar.^[1]

1. ↑ ^{1.0 1.1 1.2 1.3} Firth, Lesley (Patnugot Panlahat) atbp. (1985). "Who Discovered Relativity?". Who Were They? The Simon & Schuster Color Illustrated Question & Answer Book. Little Simon Book, Simon & Schuster, Inc., Lungsod ng Bagong York, ISBN 0671604767., pahina 54.