Pangasinan | |
---|---|
Pangasinense | |
Salitan Pangasinan | |
Bigkas | IPA: [paŋɡasiˈnan][1]:36 |
Katutubo sa | Pilipinas |
Rehiyon | Rehiyong Ilokos (buong Pangasinan, timog-kanlurang La Union) Gitnang Luzon (hilagang Tarlac, hilagang-kanluran ng Nueva Ecija, hilagang Zambales) Kordilyera (timog-kanlurang Benguet) Lambak ng Cagayan (timog-kanluran ng Nueva Vizcaya) |
Pangkat-etniko | Mga Pangasinan |
Mga natibong tagapagsalita | 1.8 milyon (2010)[2] Ika-8 sinasalitang katutubong wika sa Pilipinas[2] |
Austronesyo
| |
Latin (alpabetong Pangasinan) Nakasulat dati sa: Kurítan | |
Opisyal na katayuan | |
Pangasinan | |
Kinikilalang wika ng minorya sa | |
Pinapamahalaan ng | Komisyon sa Wikang Filipino |
Mga kodigong pangwika | |
ISO 639-2 | pag |
ISO 639-3 | pag |
Glottolog | pang1290 |
Linguasphere | 31-CGA-f |
Mga lugar kung saan sinasalita ang Pangasinan sa Pilipinas. | |
Ang Wikang Pangasinan (Pangasinan: Salitan Pangasinan) o Pangasinense ay nasasailalim sa sangay Malayo-Polynesian ng pamilya ng mga wikang Austronesian. Sinasalita ang Panggasinan ng higit pa sa dalawang milyong tao sa lalawigan ng Pangasinan, ng iba pang mga pamayanang Pangasinan sa Pilipinas, at ng kapansin-pansing bilang ng mga Amerikanong may kanunununuang Pangasinan.
Ang Pangasinan ang isa sa labindalawang pangunahing wika sa Pilipinas. Ang kabuuang populasyon ng lalawigan ng Pangasinan ay 2 434 086, ayon sa sensus ng 2000. Ang pinapalagay na bilang ng mga katutubong mananalita ng wikang Pangasinan ay 1.5 milyon.