Alfred Hugenberg | |
---|---|
![]() | |
1933'te Hugenberg | |
Reich Ekonomi Bakanı | |
Görev süresi 30 Ocak 1933 - 29 Haziran 1933 | |
Yerine geldiği | Hermann Warmbold |
Yerine gelen | Kurt Schmitt |
Reich Gıda ve Tarım Bakanı | |
Görev süresi 30 Ocak 1933 - 29 Haziran 1933 | |
Başkan | Paul von Hindenburg |
Şansölye | Adolf Hitler |
Yerine geldiği | Magnus von Braun |
Yerine gelen | Richard Walther Darré |
Alman Ulusal Halk Partisi Genel Başkanı | |
Görev süresi 21 Ekim 1928 - 27 Haziran 1933 | |
Yerine geldiği | Kuno von Westarp |
Yerine gelen | Parti lağvedildi |
Reichstag Milletvekili | |
Görev süresi 1920-1945 | |
Seçim bölgesi | Vestfalya Vilayeti |
Alman Ulusal Meclisi Üyesi | |
Görev süresi 6 Şubat 1919 - 21 Mayıs 1920 | |
Kişisel bilgiler | |
Doğum | Alfred Ernst Christian Alexander Hugenberg 19 Haziran 1865 Hannover, Hannover Krallığı |
Ölüm | 12 Nisan 1951 (85 yaşında) Kükenbruch, Batı Almanya |
Partisi | Bağımsız (1933-1951) |
Diğer siyasi bağlantıları |
![]() ![]() |
Evlilik(ler) | Gertrud Adickes (1900–1951) |
Ebeveyn(ler) | Carl Hugenberg |
Bitirdiği okul | Göttingen, Heidelberg, Berlin, Strasbourg |
Ödülleri | Adlerschild des Deutschen Reiches |
Alfred Ernst Christian Alexander Hugenberg (19 Haziran 1865 - 12 Mart 1951) etkili bir Alman iş adamı ve siyasetçiydi. Yirminci yüzyılın ilk otuz yılı boyunca Almanya'daki milliyetçi siyasetin önemli bir figürlerinden biri olan Hugenberg, 1920'lerde ülkenin önde gelen bir basın yayın organının sahibi oldu. Alman Ulusal Halk Partisi'nin lideri olarak Adolf Hitler'in Almanya Şansölyesi olmasında rol oynadı ve 1933'te Hitler'i kontrol etmek ve kendi aracı olarak kullanmak umuduyla ilk kabinesinde görev aldı. Plan başarısız oldu ve 1933'ün sonunda Hugenberg kenara itildi. Her ne kadar 1945'e kadar Reichstag'ın misafir üyesi olarak görev yapmaya devam etse de, hiçbir siyasi etkisi olmamıştır.[1] İkinci Dünya Savaşı'nın ardından 1946'da İngilizler tarafından gözaltına alınmış ve 1951'de denazifikasyondan geçtikten sonra "temize çıkarılmış" olarak sınıflandırılmıştır.
Hugenberg'in temel siyasi ve felsefi ilkelerinin izi gençlik yıllarına kadar sürülebilir. Üniversite eğitimi ve tarımsal toplulukları organize etmek için yaptığı ilk çalışmalar, bağımsız çiftçi veya küçük işadamını ideal Alman olarak görmesine yol açtı. Sosyal Darwinizme inanıyor, komünizmi, sosyalizmi ve sendikaları küçümsüyor ve genel olarak büyük şirketlere ve finansa şüpheyle yaklaşıyordu. Almanya'nın otoriter bir yönetime (ideal olarak monarşiye) ihtiyacı olduğunu düşünüyor ve Almanya'nın ancak büyük bir güç olarak güvende olabileceği inancıyla milliyetçiliği ve emperyalizmi güçlü bir şekilde destekliyordu. Birinci Dünya Savaşının sonunda Hohenzollern monarşisinin yıkılması büyük bir şok yarattı ve bu noktadan 1933'te Nazi devletinin kurulmasına kadar Weimar Cumhuriyetinin parlamenter hükûmetini yıkmaya odaklandı.[2]
Hugenberg hem ekonomi hem de hukuk alanında derece aldı. 1891 yılında, yirmi altı yaşındayken, daha sonra Pan-Alman Birliği adını alacak olan milliyetçi örgütün kurucuları arasında yer aldı. Krupp çelik fabrikasına katılmadan önce Prusya kamu hizmetinde ve özel sektörde çalıştı ve 1909'dan 1918'e kadar yönetim kurulu başkanlığı yaptı. Buradaki çalışmaları, diğer denetim kurullarında ve ticaret birliklerinde yer almasını sağladı.[3] I. Dünya Savaşı sırasında Hugenberg, İmparatorluğun Alman yerleşimleri yoluyla doğuya doğru genişlemesini isteyen bir ilhakçıydı. Almanya'nın yenilgisinden, sözde Alman ordusunu sırtından bıçaklayan Yahudileri ve sosyalistleri sorumlu tuttu.[4]
Savaştan sonra Hugenberg siyasete ve 1916'da Scherl yayınevini satın alarak kurduğu medya imparatorluğunu geliştirmeye odaklanmak üzere Krupp'tan ayrıldı. Bu satın almayı Telegraphen-Union haber ajansı, çok sayıda gazete ve 1927'de büyük bir film yapımcısı olan Universum Film AG'nin(UFA) kontrol hissesi takip etti.[3] Hugenberg'in medya kuruluşları, Ullstein ve Mosse (her ikisi de Yahudilere aitti) gibi eski liberal medya şirketlerine karşı sert ve bazen baskın bir rekabet sağladı.
Alman Ulusal Halk Partisinin (DNVP) bir temsilcisi olarak Hugenberg, 1919-20 yılları arasında Weimar Ulusal Meclisinin ve ardından 1945'e kadar Alman Reichstag'ının bir üyesiydi. Uzun yıllar boyunca DNVP'nin fonlarının çoğunu sağladı ve etkisi Almanya'daki sağcı basına hakim oldu. DNVP'nin pan-Alman bloğundaki en etkili ses olarak, Almanya'nın tazminat ödemeleriyle ilgili sorunları çözmeye çalışan Dawes Planı'na, hiperenflasyonun ekonomik kaosuna geri dönülmesinin Cumhuriyeti yıkacağı inancıyla karşı çıktı.[3] Hugenberg, partinin 1928 Reichstag seçimlerinde önemli kayıplar yaşamasının ardından DNVP'nin başkanı oldu. "Diktatoryal" liderlik yetkileri elde etti ve partiyi bir "Hugenberg hareketine" dönüştürmeye çalıştı. Ayrıca parlamenter hükûmetin otoriter bir rejimle değiştirilmesini zorlamak amacıyla vurguyu parlamento dışı alana kaydırdı.[2] Onun radikalizmi DNVP'nin bölünmesine ve birçok önemli sanayicinin partiden ayrılmasına neden oldu.[5]
Hugenberg'in Adolf Hitler ve Nazi Partisi'ne ilk geçici medya desteği 1923'teki başarısız Beer Hall Putsch'un ardından geldi. Bu ilişki 1929 yılında DNVP ve Nazilerin tazminat meselesini çözmeye yönelik ikinci bir girişim olan Young Planı'nı durdurmak için başarısız bir girişimde güçlerini birleştirmesiyle derinleşti. İki parti aynı zamanda Şansölye Heinrich Brüning hükûmetine karşı birleşik bir cephe oluşturmak için kurulan ve kısa ömürlü olan 1931 Harzburg Cephesi'nin de bir parçasıydı. Her iki işbirliği çabasından da DNVP'den çok Naziler yararlandı. Orta sınıfların radikalleşmesinden en çok Naziler kazançlı çıktı ve DNVP'deki ılımlı unsurlar partiden uzaklaşmaya devam etti.[2]
1933 başlarında Hugenberg, Nazilerle ittifak kurma girişiminin başarısız olduğunu ve Nazilerin devlet ve toplum için tehlike oluşturduğunu fark etti. Yine de Hitler kabinesinde Ekonomi ve Gıda ve Tarım Bakanı oldu. Kabinede giderek yalnızlaştı ve "ekonomik diktatör" olma girişiminde başarısız oldu. Beş ay sonra, DNVP'nin dağılma kararı aldığı gün kabineden ayrılmak zorunda kaldı. Bundan sonra artık herhangi bir siyasi etkisi kalmadı ve zamanla medya varlıklarını da Nazilere devretmek zorunda kaldı.[2]
İkinci Dünya Savaşı sonra İngilizler tarafından enterne edildi. 1951 yılında öldü.