Enver Hoca | |
---|---|
Üniformalı Hoca, 1940 | |
1.Arnavutluk Emek Partisi Genel Sekreteri | |
Görev süresi 8 Kasım 1941 - 11 Nisan 1985 | |
Yerine geldiği | Makam oluşturuldu |
Yerine gelen | Ramiz Alia |
22.Arnavutluk Başbakanı | |
Görev süresi 23 Ekim 1944 - 19 Temmuz 1954 | |
Yerine geldiği | Ibrahim Biçakçiu |
Yerine gelen | Mehmet Şehu |
Dışişleri Bakanı | |
Görev süresi 22 Mart 1946 - 23 Temmuz 1953 | |
Yerine geldiği | Ömer Nişani |
Yerine gelen | Behar Shtylla |
Savunma Bakanı | |
Görev süresi 23 Ekim 1944 - 31 Temmuz 1953 | |
Yerine gelen | Beqir Balluku |
Kişisel bilgiler | |
Doğum | 16 Ekim 1908 Ergiri, Yanya Vilayeti, Osmanlı İmparatorluğu |
Ölüm | 11 Nisan 1985 (76 yaşında) Tiran, Arnavutluk |
Partisi | Arnavutluk Emek Partisi (1941–1985) |
Evlilik(ler) | Necmiye Hoca (e. 1945)
|
Çocuk(lar) |
|
Bitirdiği okul | Montpellier Üniversitesi Brüksel Üniversitesi |
Dini | Yok (ateist) |
İmzası |
Enver Halil Hoca (Arnavutça: Enver Hoxha, 16 Ekim 1908 – 11 Nisan 1985), Arnavut komünist politikacı. 1941'den 1985'te ölümüne kadar Arnavutluk Emek Partisi Genel Sekreteri'ydi. Aynı zamanda Arnavutluk Emek Partisi Politbüro üyesi, Arnavutluk Demokratik Cephesi Başkanı ve silahlı kuvvetlerin başkomutanıydı. 1944'ten 1985'te ölümüne kadar ülkeyi yönetti. Ayrıca 1944'ten 1954'e kadar 22. Arnavutluk Başbakanı ve çeşitli zamanlarda Arnavutluk Sosyalist Halk Cumhuriyeti'nin hem dışişleri bakanı hem de savunma bakanı oldu.
Hoca 1908'de Ergiri'de doğdu ve 1936'da öğretmen oldu. İtalya'nın Arnavutluk'u işgalinin ardından 1941'de Sovyetler Birliği'ndeki kuruluşunda Arnavutluk Emek Partisi'ne katıldı. Mart 1943'te 34 yaşındayken Genel Sekreter seçildi. Ülkenin kurtuluşundan iki yıldan kısa bir süre sonra, Kral Zogu'nun monarşisi resmen ortadan kaldırıldı ve Hoca, Arnavutluk'un sembolik devlet başkanı olarak iktidara geldi.
41 yıllık iktidarı boyunca, Arnavutluk'un ilk demiryolu hattını inşa ederek, yetişkin okuryazarlık oranını %5'ten %90'ın üzerine çıkararak, salgınları bitirerek, ülkeye elektrik getirerek, bağımsız tarıma öncülük ederek; 2.Dünya Savaşı'ndan sonra harabeye dönen ülkeyi yeniden inşa etti. Ayrıca dini, yurtdışına seyahat etmeyi ve özel mülkiyeti yasakladı, Arnavutluk'un tüm dini tesislerini kapattı veya laik kullanımlara dönüştürdü. Onun rejimi altında binlerce muhalif infaz edildi ve on binlercesi zorunlu çalışma kamplarına hapsedildi.[1][2]
Hoca'nın hükûmeti, onun anti-revizyonist Marksizm-Leninizm'e, yani 1970'lerin ortalarından/sonlarından itibaren Stalinizm'e sıkı bağlılığı ile tanımlandı. 1976-1978 döneminde Maoizm'den koptuktan sonra, dünya çapında çok sayıda Maoist parti kendilerini Hocaist ilan etti. Uluslararası Marksist-Leninist Parti ve Örgütler Konferansı (Birlik ve Mücadele), bu partilerin en bilinenidir.