Georges Cuvier | |
---|---|
Doğum | Jean Léopold Nicolas Frédéric Cuvier 23 Ağustos 1769 Montbéliard, Württemberg Dükalığı, Kutsal Roma İmparatorluğu |
Ölüm | 13 Mayıs 1832 (62 yaşında) Paris, Fransa Krallığı |
Ölüm sebebi | Kolera |
Defin yeri | Père Lachaise Mezarlığı 48°51′36″N 2°23′46″E / 48.860°K 2.396°D |
Milliyet | Fransız |
Eğitim | Stuttgart Üniversitesi |
Tanınma nedeni | Le Règne Animal; stratigrafi ve karşılaştırmalı anatomi alanlarının ve fosil kayıtlarında faunal ardışıklık ilkesinin oluşturulması; yok oluşun kabul gören bilimsel bir olgu haline getirilmesi; evrim teorilerine karşı çıkılması; katastrofizmin popülerleştirilmesi |
Evlilik | Anne-Marie Duvaucel |
Ebeveyn(ler) | Anne Clémence Chatel (1736-1792) Jean George Cuvier (1715-1795) |
Akraba(lar) |
|
Ödüller |
|
Kariyeri | |
Dalı | Doğa tarihi, paleontoloji, anatomi, fizyoloji, çevrebilim, biyokimya |
Çalıştığı kurumlar | Muséum national d'histoire naturelle, Collège de France (1800-1832) |
Akademik danışmanları | Johann Simon von Kerner |
Önemli öğrencileri | Henri Marie Ducrotay de Blainville Pierre-Joseph Van Beneden Jean Victor Audouin Henri Milne-Edwards |
Yazar alıntısı (botanik) | Cuvier |
Yazar alıntısı (zooloji) | Cuvier |
Jean Léopold Nicolas Frédéric, baron Cuvier (23 Ağustos 1769 – 13 Mayıs 1832), daha çok bilinen adıyla Georges Cuvier (/ˈkjuːvieɪ/;[1] Fransızca telaffuz: [ʒɔʁʒ(ə) kyvje]) Fransız bilim insanı, doğa bilimci, zoolog ve devlet adamıydı. Kendisi bazen "paleontolojinin kurucu babası" olarak da anılır.[2] 19. yüzyılın başlarında doğa bilimleri araştırmalarında önemli bir figür olan Cuvier, karşılaştırmalı anatomi ve paleontoloji alanlarını fosiller ile yaşayan hayvanlar arasındaki kıyaslamalarıyla şekillendirmiştir. Bu nedenle bazı bilim tarihçileri tarafından, omurgalı paleontolojisi, karşılaştırmalı anatomi ve jeolojik tarihlendirme bilimlerinin temellerini atmasından ötürü "üç bilim dalının kurucusu" olarak nitelendirilmektedir.[3]
Cuvier’nin çalışmalarının, omurgalı paleontolojisinin temelini oluşturduğu kabul edilir. Ayrıca, Linnean taksonomisine sınıfları şubelere (phyla) ayırarak ve hem fosilleri hem de yaşayan türleri dahil ederek katkılar sağlamıştır.[4] Cuvier, aynı zamanda soy tükenmesinin bir gerçek olduğunu kanıtlamasıyla tanınır—ki bu kavram, onun çağdaşları arasında genellikle tartışmalı bir spekülasyon olarak kabul edilmekteydi. Essay on the Theory of the Earth (1813) adlı eserinde, soyu tükenmiş türlerin aşamalı şekilde gerçekleşen sel felaketleri sonucu yok olduğunu öne sürdü. Bu şekilde, 19. yüzyılın başlarında jeolojide katastrofizmin (kıyamet kuramı) en etkili savunucusu oldu.[5] Alexandre Brongniart (1770 – 1847) ile birlikte Paris havzasındaki tabakaların incelenmesi, biyostratigrafinin temel ilkelerini ortaya koydu.[6]