Milton Friedman | |
---|---|
Doğum | 31 Temmuz 1912 Brooklyn, New York, ABD |
Ölüm | 16 Kasım 2006 (94 yaşında) San Francisco, ABD |
Milliyet | Yahudi |
Vatandaşlık | Birleşik Devletler |
Mezun olduğu okul(lar) | Rutgers University (BA 1932), University of Chicago (MA 1933) Columbia University> (Doktora 1946) |
Ödüller | John Bates Clark Medalyası (1951) Nobel Ekonomi Ödülü (1976) Cumhurbaşkanlığı Bağımsızlık Madalyası (1988) Milli Bilim Madalyası 1988 |
Kariyeri | |
Dalı | Makroekonomik tüketim analizi, para arzı tarihi ve teorisi, istikrar sağlama politikası karmaşıklığı, serbest piyasa ekonomisi, monetratizm |
Çalıştığı kurumlar | Rutgers University Hoover Institution (1977-2006) University of Chicago (1946-77) Columbia University (1937-41, 1943-45, 1964-65) NBER (1937-40) |
İmza | |
Milton Friedman (31 Temmuz 1912 – 16 Kasım 2006), tüketim analizi, para tarihi ve teorisi ile istikrar politikalarının karmaşıklığı üzerine yaptığı araştırmalar nedeniyle 1976'da Nobel Ekonomi Ödülü almış Amerikalı bir ekonomist ve istatistikçiydi.[1] George Stigler ile birlikte, Chicago Üniversitesi öğretim üyelerinin çalışmalarıyla şekillenen ve Keynesyen ekonomi anlayışına karşı çıkarak para teorisini savunan Chicago İktisat Okulunun önde gelen entelektüel isimlerinden biri olarak kabul edilir. 1970'lerin ortalarına kadar monetarizm anlayışını benimseyen bu okul, daha sonra büyük ölçüde rasyonel beklentiler teorisine dayanan yeni klasik makroekonomiye yönelmiştir.[2] Friedman’ın Chicago'da eğitim verdiği veya akademik anlamda rehberlik ettiği birçok öğrenci ve genç akademisyen, ilerleyen yıllarda ekonomide önemli adlar haline gelmiştir. Bunlar arasında Gary Becker,[3] Robert Fogel,[4] ve Robert Lucas Jr.[5] gibi Nobel ödüllü ekonomistler bulunmaktadır.
Friedman, "naif Keynesyen teori"[6] olarak adlandırdığı anlayışa yönelik eleştirilerine, tüketim harcamalarının nasıl gerçekleştiğini inceleyen tüketim analizine getirdiği yorumlarla başladı. Daha sonra ana akım ekonominin bir parçası haline gelecek bir teori geliştirdi ve tüketim düzlemesi (consumption smoothing) teorisini savunan ilk ekonomistlerden biri oldu.[2][7] 1960'larda, hem Marksist hem de Keynesyen ekonomi politikalarına karşı çıkan en güçlü isimlerden biri haline geldi[8] ve kendi yaklaşımını, "Keynesyen dil ve araçları kullanan" ancak onun başlangıçtaki sonuçlarını reddeden bir yöntem olarak tanımladı.[9] Ekonomide doğal işsizlik oranı (Natural rate of unemployment) olduğunu öne sürdü ve bu oranın altına inildiğinde enflasyonun hızlanarak artacağını savundu.[10] Uzun vadede Phillips eğrisinin dikey bir şekilde doğal işsizlik oranında sabit olduğunu ileri sürerek, daha sonra stagflasyon olarak bilinecek ekonomik olguyu öngördü.[11] Makroekonomide monetarizm olarak bilinen yaklaşımı savunan Friedman, para arzının istikrarlı ve kontrollü bir şekilde artırılmasının en iyi politika olduğunu, hızlı ve beklenmedik değişimlerin ise ekonomik istikrarsızlığa yol açacağını öne sürdü.[12] Friedman’ın para politikaları, vergilendirme, özelleştirme ve serbest piyasa düzenlemelerine yönelik düşünceleri, özellikle 1980'lerde birçok hükümetin ekonomi politikalarını şekillendirdi. Bununla birlikte, para politikası konusundaki görüşleri, 2007-2008 küresel finansal krizine karşı ABD Merkez Bankası'nın (Federal Reserve) aldığı önlemleri etkiledi.[13]